Rodzina
Nieco sztywny tata
Mamy z bratem niby bardzo fajnego tatę. Dba o nas, ciężko pracuje, by niczego nie brakowało. Jeździ z nami na wycieczki rowerowe lub samochodowe. Zawsze jest cel, zwiedzanie, poznawanie, uczenie się czegoś pożytecznego. Niestety, nasz tata jest bardzo sztywny. Nie można z nim swobodnie pogadać o życiu, zbywa moje pytania o jego dzieciństwo czy młodość. Doceniam starania taty, ale męczy mnie czasami sztywna atmosfera naszych wycieczek.
13-latek
Rywalizacja w rodzinie
Jestem bardzo dobrą uczennicą, olimpijka, laureatką, ale moja kuzynka też. Mamy pecha, że chodzimy razem do szkoły i od małego meczy mnie rywalizacja. Ciągle byłyśmy porównywane, a moje zadanie życiowe to dorównać jej. Tymczasem jestem inna, spokojniejsza, mniej ambitna, bardziej zamyślona. Kuzynka mnie nie szanuje, śmieje się ze mnie, uważa za lepszą. Czasami nastawia przeciwko mnie koleżanki, więc mam tej sytuacji serdecznie dośc.
16- latka
Czasami trzeba się wyżalić
Mam żal do moich rodziców, który nie mają ani czasu, ani nerwów i cierpliwości, aby mnie wysłuchać. Gdy chcę opowiedzieć coś o sobie, machają ręką, twierdzą, że prawdziwe problemy dopiero przede mną i mam się nie przejmować. Uważają, że mam się skupić tylko na nauce. Uczę się dużo, mam dobre oceny, ale mama skupia się tylko na nielicznych czwórkach i wtedy zaraz padają ostre słowa krytyki. Jak wpłynąć ma moich rodziców?
Gimnazjalistka
Ucieczka nie ma sensu
Coraz bardziej i coraz częściej kłócę się z mamą Obie wypowiadamy bardzo ostre słowa. To boli. Czuję, że już nie jestem kochana. Myślę o tym, by uciec, by uwolnić mamę, bo ma mnie pewnie dość. Dzisiaj już podniosła na mnie rękę, chociaż jeszcze nie uderzyła. Nie jest moją mamą biologiczną, może nasz wspólny czas się skończył?
Wyk ończona
Rozbroić mamę
Od jakiegoś czasu coraz częściej dochodzi do kłótni między mamą i mną. Mama chce, by było tak kiedyś, gdy wszystko jej mówiłam. A ja nagle czuję, że to minęło, że są sprawy, o których lepiej się rozmawia z koleżankami. Poza tym, mama ciągle mnie krytykuje, czasami obie na siebie źle działamy. Chcę, by było lepiej, ale na ogół od słowa do słowa i już jest awantura. Dopiero, gdy ja się popłaczę, to mama mięknie i dochodzimy do porozumienia. Obie się męczymy.
Licealistka
