Urodził się 6 kwietnia 1901 roku w Turynie, jako syn poważanego powszechnie senatora. Od dzieciństwa zadziwiał najbliższych swą pobożnością i wrażliwością na potrzeby ludzi najbardziej potrzebujących, chorych i ubogich.

Rozdawał potrzebującym właściwie wszystko, co posiadał. Roznosił sterty paczek żywnościowych, często chodził pieszo, choć jako syn polityka mógł być wożony przez szofera. Każdy zaoszczędzony grosz przeznaczał na pomoc najuboższym. Nic dziwnego, że jedna z jego przyjaciółek mówiła, że „przekraczał drugie przykazanie miłości, gdyż kochał bliźniego bardziej niż siebie samego”. Modlił się zawsze i wszędzie: w swoim pokoju, podczas górskich wypraw, które uwielbiał, na ulicy, w Kościele, do którego chodził co dzień. Wiele godzin spędzał sam na sam z Jezusem podczas nocnych adoracji. Interesował się sztuką i literaturą.

„Fundamentem naszej religii jest Miłosierdzie, bez którego ona cała zwaliłaby się w gruzy, bo nie będziemy naprawdę katolikami, dopóki tego nie dopełnimy, i nie dostosujemy całego naszego życia do dwóch przykazań, na których opiera się cała istota wiary katolickiej: miłowania Boga ze wszystkich sił i miłowania bliźniego jak siebie samych” – pisał.

Zmarł 4 lipca 1925 roku na chorobę Heinego-Medina, którą prawdopodobnie zaraził się od nędzarzy w slumsach Turynu.