Jego płomiennych i dotykających serca homilii słuchały tłumy zachwycone wiarą i wrażliwością kaznodziei urodzonego w 306 roku w Nisibis na pograniczu Persji i Bizancjum. Nie bez powodu nazwano go „Harfą Ducha Świętego”.

Gdy pochodzący z Syrii Efrem jako młody chłopak przyjął chrześcijaństwo, rozgniewany ojciec wygnał go z domu. Na szczęście młodzieniec znalazł schronienie u biskupa miasta – św. Jakuba, który ujęty pobożnością i niezwykłą inteligencją chłopaka przyjął go do szkoły. Po latach Efrem stał się nie tylko jej wykładowcą, ale i przełożonym.

Pozostawił po sobie mnóstwo wspaniałych hymnów i wierszy, bo przeczuwał, że o pięknie Pana Boga jest w stanie opowiedzieć jedynie poezja.