Przyjaźń
Pocięty problem
Stanowimy silną i dobrą grupkę przyjaciółek. Niestety, jedna z nas zaczęła się ciąć. Mówi, że to przez rodziców, którzy nie okazują jej uczuć, którzy ją tylko krytykują. Wiemy, że ma ciężej od nas, że w jej domu nie panuje ciepła atmosfera. Ale tłumaczymy, że cięcie nie ma sensu. Już nie wiemy, czy grozić, czy tylko pocieszać. Sytuacja nas przerasta, a ona w imię przyjaźni zabrania o tym mówić dorosłym.
Przyjaciółki
Nie upominaj, pracuj nad sobą
Przez pewien czas byłem w złym towarzystwie. Kląłem, marnowałem czas, wyśmiewałem się z ludzi, przeszkadzałem na lekcjach religii. Po wakacjach koledzy mnie odrzucili. Zrozumiałem swoje błędy, zmieniłem się. Mam oparcie w rodzinie, katechetce, księdzu. Czuję, że już jest czas, abym upominał dawnych kolegów. Czuję się jak prorok. Nawet kosztem prześladowania mógłbym to robić. Co Pani o tym sądzi? Czy to tylko efekty dorastania, czy może już powołanie do prorokowania?
Gimnazjalista
Przekroczenie granicy
Znam tę dziewczynę od dawna, byłyśmy przyjaciółkami. Niestety, z każdym miesiącem zmienia się na gorsze. Jest władcza, złośliwa, uwielbia afery, plotki, lekceważy naukę. Każe mi wydobywać od różnych osób informacje, które, najczęściej zdeformowane, puszcza dalej. Im więcej może namieszać między ludźmi, tym bardziej jest zadowolona. Uważa, że powinnam być jej ślepo posłuszna. Obraża się, gdy wyrażam wątpliwości. Ostatnio weszła na konto kolegi i teraz szykuje straszne akcje, zabawa jego kosztem. Co mam zrobić?
13-latka
Męskie podejście do problemu
Znamy się od przedszkola. Stanowimy silną grupę sześciu zgranych, mądrych, silnych chłopaków. Nowy kolega doszedł do klasy nieco później i próbuje wprowadzić nowy styl, który nam nie odpowiada. Ma głupie pomysły, marne żarty, takie prymitywne, a najgorszy jest jego język, pełen wulgaryzmów. Nie chcemy się tym zarazić. Mamy taki pomysł, by przestać się do niego odzywać.
12-latek
