wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 890 | WYNIKÓW
Uważam się za najgorszą...
Mieszkam na uboczu, obok mnie nie mieszkają koledzy, koleżanki które mogę codziennie odwiedzać. Często jestem zazdrosna, najczęściej podczas zwykłych rozmów kiedy zadaję dużo pytań. Pytam się wtedy głównie o rzeczy które ja sama nie umiem lub nie mam tej rzeczy. W dodatku często popadam w depresję, uważam siebie za najgorszą. Jeśli chodzi o rodzinę pragnę w niej zrozumienia. Chciałabym odbyć z moją mamą rozmowę o dorastaniu, a raczej dużo takich rozmów, pomimo, iż dopiero zaczęłam dorastać, ale zmiany widać już gołym okiem. W każdym razie tak mi się zdaje.
Zagubiona
Pragnę zrozumienia
Mieszkam na uboczu, obok mnie nie mieszkają koledzy, koleżanki które mogę codziennie odwiedzać. Często jestem zazdrosna, najczęściej podczas zwykłych rozmów, kiedy zadaję dużo pytań. W dodatku często popadam w depresję, uważam siebie za najgorszą. Jeśli chodzi o rodzinę, pragnę w niej zrozumienia. Chciałabym odbyć z moją mamą rozmowę o dorastaniu, a raczej dużo takich rozmów.
Zagubiona
Nieporozumienia
Mam teraz remont pokoju, rodzice chcą oszczędzić na mnie jak najwięcej, a ja chcę mieć pokój, do którego - bez wstydu - zapraszałabym przyjaciół. Chcę w pokoju kilka fajnych rzeczy, ale mama uznaje to za zachłanność. Ja tylko chcę mieć pokój, w którym z przyjemnością bym siedziała, ale mama tego nie rozumie. Mama jest choleryczką, a ja flegmatyczką. Mnie denerwuje jej aktywność i tendencja do kłótni, zaś ja denerwuję ją spokojem i powolnością w życiu codziennym. Dlatego właśnie lepiej dogaduje się z tatą. Cenię jego spokój, nie wystawianie słów na wiatr i racjonalne myślenie.
15-latka
Każda ma swoje zdanie
Mam problem z mamą. Nie mogę się z nią dogadać, nawet jakbym bardzo chciała. Do niej nie dochodzą żadne argumenty. Już nie wiem co mam robić, zawsze wynika kłótnia. Nie rozmawiam z mamą już drugi dzień, a jak próbuję mamie wytłumaczyć wszystko, żeby się uspokoiła, to zawsze wynika z tego kłótnia.
Licealistka
Brak zaufania
Mama po prostu mi nie ufa. Wpływa to też na nasze relacje i stosunki. Ciągle mnie kontroluje. Ma nawet problem, gdy wychodzę na spotkanie, które prowadzi ksiądz. Coś jej w tym przeszkadza. Kłócimy się również o porządki domowe. Mam już taki nawyk, że jak mi się nie powie, co trzeba zrobić, to ja sama się nie domyślę. Co mam zrobić, żeby kłótnie miedzy nami się skończyły? Co mam zrobić, żeby w końcu mama zaczęła mi ufać? Bardzo proszę o pomoc.
Nastolatka
