99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza

Zwyczaj upamiętnienia tysięcy żołnierzy, których nie udało się zidentyfikować narodził się po pierwszej wojnie światowej w krajach, które poniosły największe straty. Pierwszy powstał we Francji przy Łuku Tryumfalnym w 1920 roku. Pochowano w nim poległego francuskiego żołnierza spod Verdun.

W Polsce grób powstał w arkadach pałacu Saskiego. Przed wojną mieścił się w nim sztab generalny Wojska Polskiego. W symbolicznym grobie pochowano nieznanego młodego obrońcę Lwowa. Wybór pobojowiska był trudny, ponieważ uznano, że wszystkie są jednakowo ważne. O Lwowie zdecydowało losowanie. 29 listopada na cmentarzu Orląt Lwowski matka jednego z poległych żołnierzy, Jadwiga Zarugiewiczowa wskazała grób z którego miano ekshumować ciało. Wskazany przez nią żołnierz poległ pod Zadwórzem i miał tylko 14 lat. Pod Zadwórzem 300 polskich żołnierzy broniło Lwowa przed bolszewicką Armią Konną Budionnego. W krwawej walce prawie wszyscy zginęli, ale Lwów ocalał. Bitwa przez okres międzywojenny zwana była polskimi Termopilami.

Po nabożeństwie pożegnalnym przy asyście wojska i mieszkańców trumna koleją odjechała do Warszawy.
Dalszy ciąg uroczystości był niezwykle uroczysty. Najbliżej katafalku stały matki poległych żołnierzy. Do grobu ciało złożyli podoficerowie, kawalerowie orderu Virtuti Militari. Do grobu włożono także ziemię z pozostały pobojowisk.

W czasie II wojny światowej Niemcy wysadzili pałac. Ocalały, choć uszkodzone, tylko arkady z grobem. Odbudowano go w 1946 roku, zmieniając charakter tablic na pasujący ówczesnej komunistycznej władzy. Zniknęły tablice upamiętniające walki z bolszewikami.

Po upadku komunizmu, wprowadzono tablice upamiętniające wszystkie najważniejsze polskie bitwy. Tablic jest 18. Przy grobie cały czas płonie wieczny ogień i całą dobę jest trzymana warta honorowa. Na płycie widnieje napis „Tu leży żołnierz polski poległy za Ojczyznę”. Przy grobie należy okazać szacunek i zachowywać się godnie.