wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2161 | WYNIKÓW
Rozbroić mamę
Od jakiegoś czasu coraz częściej dochodzi do kłótni między mamą i mną. Mama chce, by było tak kiedyś, gdy wszystko jej mówiłam. A ja nagle czuję, że to minęło, że są sprawy, o których lepiej się rozmawia z koleżankami. Poza tym, mama ciągle mnie krytykuje, czasami obie na siebie źle działamy. Chcę, by było lepiej, ale na ogół od słowa do słowa i już jest awantura. Dopiero, gdy ja się popłaczę, to mama mięknie i dochodzimy do porozumienia. Obie się męczymy.
Licealistka
Wielkie zmiany
Wymazuję z mojego umysłu ciągłe poczucie zagrożenia, nastawienia na coś złego. Staram się dobrze myśleć nie tylko o sobie, ale także o innych; wyzbywam się sceptycyzmu; otwieram na ludzi i wydarzenia! Jeśli coś mi się nie udaje, nie krzyczę w duchu: co ze mną nie tak? Mówię sobie, że są różne okoliczności, uśmiecham się i czekam, aż będzie lepiej. Powoli, powoli wyzbywam się potrzeby uznania innych, coraz bardziej wierzę w swoje możliwości. Nie czuję strasznego, chorobliwego wstydu, który często pojawiał się nieświadomie, a ja bezwiednie poddawałam się jego ciężkiej mocy.
Studentka
Czas żałoby
Zawsze wszystkim chętnie doradzam, a teraz sama potrzebuję pomocy. Zginął w wypadku znajomy. Nie potrafię się z tym pogodzić, nie znajduję odpowiedzi na podstawowe pytanie, jaki w tym sens, w śmierci człowieka, który mógł tyle dobrego zrobić. Nie potrafię się pozbierać, myślę o tym na okrągło, jestem naprawdę pogrążona w rozpaczy….
Licealistka
Wątpliwości
Kręci się koło mnie chłopak, bardzo chętny do wszelkiej pomocy. Od kilku dni zadaje różne pytania jakby mnie testował albo przeprowadzał wywiad. Pyta głównie o sprawy dotyczące wiary i też trochę "obyczajów" (np. czy piję piwo na imprezach, co sądzę o świadkach Jehowy, itp.), a później sam mi przedstawia swoje zdanie na ten temat. Niby nic dziwnego, powinno się poznać wartości drugiego człowieka, ale jakoś mnie to razi, wolałabym, żeby takie rzeczy po prostu 'wyszły w praniu', w jakiejś bardziej naturalnej rozmowie. On się cieszy, że jestem wierząca, a według mnie to nie powinien być jakiś powód do wychwalania drugiego człowieka. Mam też wrażenie, że on do wiary podchodzi bardzo dziecinnie - mówi, że dla niektórych ludzi Bogiem są pieniądze, dla innych komórka, itp. i cieszy się, że ja taka nie jestem (i pewnie też się cieszy, że on taki nie jest
DAJ NAM SZKOŁĘ - PIERWSZE PIĄTKI MIESIĄCA Św. Andrzej Bobola
Od pięciu lat jest jednym z patronów Polski choć żył w XVII wieku. Gdyby nie jego męczeńska śmierć pewnie dziś niewielu słyszałoby o zakonniku-jezuicie, który jak wszyscy spowiadał, odprawiał msze i głosił kazania. Ale w tym co robił, był tak gorliwy, że nazywano go „łowcą dusz”. To się niektórym nie podobało, dlatego go znienawidzono i zabito.
Wielkie szczęście
Mam wielkie szczęście. Mam dużo pasji, a w moim zabieganiu mam bardzo pomocną mamę, która mnie rozumie jak nikt i zawsze służy pomocą. Czasami nawet mam wrażenie, że nastolatki mają tyle problemów, a ja jestem jakaś inna. Mam drobne "problemiki", ale przecież da się je rozwiązać. Przeżywamy teraz najlepszy okres w życiu, nawiązujemy prawdziwe przyjaźnie, a jak jeszcze poznajemy Boga, to ma to świetnie skutki w przyszłości! Niestety niektórzy nie rozumieją mojego optymizmu, choć staram się ich nim zarazić.
14-latka
Najpopularniejsze
- A co ja z tego będę miał?
- Ministranci ze Starej Wsi
- Bóg zaprasza na ucztę
- Zgrana Stara Wieś
- Roraty z "Małym Gościem"
- Słowa i rysunki
- Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
- Jak trzymane w ręku mydło
- Chciałabym, żeby mój syn miał takiego katechetę
- Mamita, czyli mamusia
