wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4432 | WYNIKÓW
Natrętne zachowanie
W pobliżu mieszka pewien chłopak. Jest mniej więcej w moim wieku, może rok młodszy. Na ogół widuję go w kościele. Zastanawia mnie jego zachowanie- chciałabym mieć dobre relacje z sąsiadami, zwłaszcza, że obok nas mieszkają sami starsi. Gdy idę do kościoła, on idzie za mną. W kościele zawsze siada za mną, a jak nie ma miejsca, to staje obok. Gdy idę do Komunii, on wpycha się przed ludzi, aby być zaraz za mną i ciągle czuję jego wzrok na sobie. Najgorsza jest rutynowość i powtarzalność. Kiedy próbowałam go zagadać, z przerażeniem mi odpowiada i od razu ucieka, jakby się czegoś bał, przy tym się ciągle plącząc i jąkając. Nie wiem, czy próbować z nim nawiązać koleżeńskie relacje, czy nie, ale to śledzenie mnie przez niego zaczyna być irytujące. Gimnazjalistka
Współczucie zamiast przerażenia
Jestem przerażona, bo moja koleżanka przestaje chodzić do kościoła. Powiedziała, że to niepotrzebne jej do niczego, że przestanie też chodzić na religię w szkole. Ona się w ogóle zmienia. Stała się bardzo zarozumiała, głośna, wszystkich wyśmiewa. Co ja mam robić, przecież to była dobra dziewczyna.
12-latka
Nie wiedziałam
Za rok wyjadę na studia i byłam przekonana, że to jest środowisko dalekie od Kościoła, o bardzo wątpliwych zasadach. A Pani mi napisała, że istnieje coś takiego jak duszpasterstwo akademickie. Nie miałam o tym pojęcia. Brzmi ciekawie, nigdy o tym nie słyszałam, Media inaczej pokazują studentów.
Licealistka
Wkraczam w dojrzałośc
Zmienił się kształt mojej obecności w kościele. To znaczy wiem dlaczego jestem tutaj, w danej chwili i z tymi osobami. I wiem, kto jest
najważniejszy. Mam wrażenie, że zrozumiałam sens wychowywania mojej mamy. Mimo, że czasem musiała delikatnie przymuszać do pójścia na Mszę Świętą, bardzo to teraz doceniam.
Na koniec wakacji o dobrym początku, który sprawił, że jesteś, kim jesteś.
W Wadowicach, w mieście oddalonym o jakieś 40 kilometrów od Krakowa, w domu przy samym rynku, majowym późnym popołudniem prawie sto lat temu, urodził się mały chłopiec. Rodzice postanowili, że będzie się nazywał Karol. Miesiąc później w pobliskim kościele Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny poprosili o chrzest dla swojego dziecka.
Wiele sprzeczności
Zaczęłam oddalać się od klasy, nie mam z nikim kontaktu, nie interesuje mnie gg ani telefon, którego nie doładowuję. Nie wychodzę na wioskę, chyba, że do kościoła i do sklepu. Jak przekonać koleżanki, że Bóg jest na pierwszym miejscu, ale jestem też jak inne nastolatki, potrzebuję kontaktów?
Zagubiona
