wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4432 | WYNIKÓW
Ziarno na wakacje
Na Plac św. Piotra przybyło ponad 80 tys. włoskich skautów. – Jesteście cenną częścią Kościoła we Włoszech, ale nie przechwalajcie się tym! – usłyszeli od papieża. Jeśli skauci słuchali też papieskiego rozważania poprzedzającego niedzielną modlitwę „Anioł Pański”, byli już w domu, to znaczy lepiej zrozumieli słowa Franciszka.
1800 misjonarzy z Polski posługuje w 99 krajach
W uroczystość Objawienia Pańskiego 6 stycznia w Kościele katolickim w Polsce przypada Dzień Modlitwy i Pomocy Misjom. W 99 krajach posługuje obecnie1800 misjonarzy i misjonarek z naszego kraju, w tym 1 476 osób konsekrowanych. Najwięcej misjonarzy - 727 - pracuje w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach.
Czy to słuszne zasady?
Zauważyłam w szkole ciekawego chłopaka. Przyglądał się mi, ja jemu też. Usłyszałam sporo dobrych opinii, widuję go w kościele. Zaczął do mnie pisać, odpowiadałam grzecznie, ale sucho, bo nie uznaję takich znajomości. Teraz kilka razy proponował spotkania. Odmawiałam, bo mam zasady. Ale pojawiły się wątpliwości, czy to aby słuszne?
16-latka
Wkraczam w dojrzałośc
Zmienił się kształt mojej obecności w kościele. To znaczy wiem dlaczego jestem tutaj, w danej chwili i z tymi osobami. I wiem, kto jest
najważniejszy. Mam wrażenie, że zrozumiałam sens wychowywania mojej mamy. Mimo, że czasem musiała delikatnie przymuszać do pójścia na Mszę Świętą, bardzo to teraz doceniam.
Na koniec wakacji o dobrym początku, który sprawił, że jesteś, kim jesteś.
W Wadowicach, w mieście oddalonym o jakieś 40 kilometrów od Krakowa, w domu przy samym rynku, majowym późnym popołudniem prawie sto lat temu, urodził się mały chłopiec. Rodzice postanowili, że będzie się nazywał Karol. Miesiąc później w pobliskim kościele Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny poprosili o chrzest dla swojego dziecka.
Oczekiwanie
Mam wrażenie, że z pewnym chłopakiem bardzo do siebie pasujemy. Wiele rozmawiamy, mamy podobny typ wrażliwości. Pomagam mu w jego licznych problemach oprócz jednego- nie mogę słuchać o tym, że marzy o mojej przyjaciółce, która go absolutnie nie chce. Skąd ta dziwna zazdrość? Przyznaję, że sama nie wiem, czego chcę. Jednocześnie cofam się i idę do przodu, skaczę i spadam, wszystko naraz. Mam bałagan w uczuciach. Bardzo często chodziłam kiedyś do kościoła, dużo włóczyłam się samotnie po mieście. Dostrzegałam piękno w najprostszych rzeczach, zjawiskach. Gdy się po raz pierwszy zakochałam pod koniec gimnazjum, wszystko przepadło. Do kościoła chodzę już tylko w niedzielę. Chciałabym umieć wierzyć jak kiedyś. Kiedy poznam tego jedynego, bo przecież on gdzieś mieszka, może nawet blisko.
