wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 764 | WYNIKÓW
Ostry język
Mam ostry język i często mówię coś bez złej intencji, a wychodzi odwrotnie. Np. codzienne relacje z rodzicami, braćmi. Gdy kłócę się z mamą, potem płaczę. Mama mówi: „nie odgrywaj scen.” Mi po prostu smutno, że ją doprowadziłam do tego stanu.
Co gorsza również na niektórych lekcjach odzywam się zbyt ostro i niepotrzebnie.
11-latka
Przepracowaie i zauroczenie
Sześć lat chodzę do szkoły muzycznej. W szóstej klasie strasznie dużo nauki. Nie wiem, jak pogodzić to ze sportem i odpoczynkiem. A do tego dochodzą przyjaciele i ... no i chłopak który mi się podoba. Nie wiem, jak tu do niego zagadać. Podsumowując- dużo nauki, sport, przyjaciele, chłopak, siedzenie do wieczora w szkole. Nie mam na nic czasu.
Zauroczona i przepracowana.
Kłopoty idealnej
Wszyscy twierdzą, że jestem bardzo ładna. W szkole wszystkie koleżanki za mną chodzą. Ubierają się tak jak ja, bo twierdzą, że mam świetny styl. Zaczyna mnie to męczyć. Na każdej przerwie jakiś chłopak podchodzi do mnie i pyta, czy może się ze mną umówić. Musiałam założyć specjalnie kalendarz, żeby zapisywać w nim spotkania. Niby mam całą grupę najlepszych przyjaciółek, ale wydaje mi się że to są tylko fanki. Czuję się okropnie. Co mam robić? Zmienić szkołę? Gorzej się ubierać?
Gimnazjalistka Hildegarda Scheppe
Czy faktycznie coś się dzieje?
Ostatnio zauważyłam, że coś ze mną się dzieje. Mam koleżanki, ale chyba nie traktują mnie poważnie. Jestem tak jakby dodatkiem, że nie muszę być, gdy gdzieś wychodzą, ale zawsze się pytają. Tak samo przyjaciółka pisze do innej, a nie do mnie tak jakby nie zależało jej, żebym o jakiejś rzeczy wiedziała. Wszyscy do siebie piszą, ale nie do mnie. Nikt o mnie nie pyta i w ogóle. Jak być poważanym, lubianym, żeby inni sie mną w szkole bardziej interesowali, widzieli we mnie oparcie i widzieli jako dobrą koleżankę?
15-latka
Zaniedbanie obowiązków
Ostatnio zaniedbuję obowiązki, szczególnie te związane ze szkołą. Kilka ważnych dla mnie osób zaczęło się ode mnie odsuwać. Ten stan trwa od późnej jesieni. Ale walczę, np. wstaję wcześnie rano, by jednak odrobić zadania. Nie chcę stracić opinii dobrej uczennicy, aczkolwiek wyleczenie jeszcze świeżych ran jest ciężkie. Duża ilość dodatkowych zajęć także mi tego nie ułatwia. Jak wstać na nogi, budząc się z tego melancholijnego snu?
Zagubiona
Bez przesady
Tak go zniechęcałam, że przestał pisać wiadomości i odzywać się w szkole. Nie zatęskniłam za jego towarzystwem, wreszcie poczułam ulgę i jakiś wewnętrzny spokój. Dopiero dzisiaj zrozumiałam, jaka byłam egoistyczna i niesprawiedliwa. Poczułam się naprawdę podle i dopiero to sprawiło mi prawdziwą przykrość. Czuję, że jestem mu winna przeprosiny. Boję się, że on może je odebrać jako wyznanie. Chciałabym znów rozmawiać z nim jak z dobrym kolegą.
Licealistka
