wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 3975 | WYNIKÓW
Czy mój pies pójdzie do nieba?
Czy istnieje coś takiego jak raj dla zwierząt? Bardzo kocham mojego psa i nie wyobrażam sobie życia bez niego. Czy po mojej i psa śmierci spotkamy się razem u Boga, w niebie? Bardzo mnie to męczy, ale skoro Bóg stworzył zwierzęta, a one mają uczucia jak ludzie, to chyba mają też duszę, a ona również musi gdzieś trafić... Miłośniczka zwierząt
Co jest między nami?
Znamy się od lat, zawsze się lubiliśmy. W ostatnim roku wszędzie chodziliśmy razem, rozmowy bez końca, dużo śmiechu, ale też poważnych rozmów. Znajomi uważają nas za parę. Ale oficjalnie nią nie jesteśmy. Jakoś się obawiam, że pewnego dnia on o to zapyta, a ja nie znam odpowiedzi. Wydaje mi się, że jest idealnym przyjacielem, ale czy kimś więcej? Nie wiem.
Licealistka
Warto umieć odmawiać
Mój problem to samotność. Kiedyś miałam chłopaka, ale to było bez sensu, napisałam, że zrywam. Nie pasowaliśmy do siebie, za dużo kłótni, za duża różnica wieku. Teraz zaczęłam nową szkołę, rozglądam się ciekawie, bo sporo tu chłopaków. Tymczasem były chłopak napisał, że chce się ze mną spotkać, że warto spróbować, że on się zmieni. Nie chcę z nim być, co mam zrobić?
16-latka.
Przyznam się!
Przyjaźnimy się od dawna. Gdy był zauroczony, to go wysłuchiwałam cierpiałam bardzo, ale pomagałam w kontaktach. Ciągle miałam nadzieję, że wreszcie dostrzeże i mnie. Minęły wakacje, spotkaliśmy się i on opowiada o swoim kolejnym zauroczeniu bez wzajemności. Powiedziałam, że znam odrzucenie i uznałam, że wreszcie mu powiem, w kim się tak długo kocham. Czy to mądre czy nie, zrobię to.
Gimnazjalistka
Spotkania w grupie, nie we dwoje
Bardzo polubiłam młodszą o 3 lata córkę znajomych moich rodziców. Wiele rozmawiamy itd. Chciałbym się z nią od czasu do czasu spotkać i pójść z nią do kina, na pizzę, na spacer. Ale przeczuwam, że ani moi rodzice, ani tym bardziej jej rodzice nie będą zadowoleni. Wiem, że jest ona za młoda na chodzenie, ale takie spotkania bez zobowiązań to przecież nic złego.
15-latek
Beznadziejna sytuacja
Jestem jakaś dziwna. Marzę o uczuciu, nie mogę się go doczekać, a jednocześnie odrzucam chłopaków, którzy wykazują zainteresowanie. Często są to bardzo wartościowe osoby. Tymczasem ja zakochałam się beznadziejnie w przyjacielu i to jest uczucie bez szans, bo mi to sam powiedział, bo ma dziewczynę. Tęsknota za uczuciem mnie męczy, a jednocześnie odrzucam, czyli totalna głupota i sama nie wiem, jak ten problem rozgryźć.
Licealistka
Niepotrzebna obsesja
Przeze mnie koleżanka się na mnie obraziła, nie przyjmowała długo przeprosin. Przez pewien czas byłem dla niej złośliwy. I oto jak na ironię zakochałem się w niej. Zacząłem być dla niej bardzo miły i z nią dużo rozmawiać, jednak bez większych rezultatów. Dostałem na jej punkcie
kompletnej obsesji. Co powinienem z tym zrobić? Czy mam jeszcze jakieś szanse, by mnie pokochała lub chociaż polubiła?
Nastolatek
Same komplikacje
Nieszczęśliwie zakochałam się w moim przyjacielu. Do tego pokłóciłam się z przyjaciółką i zakończyłyśmy przyjaźń. Najgorsze, że ona też się z nim przyjaźni. On stwierdził, że nie wie, czy się ze mną przyjaźnić. Moja była przyjaciółka teraz dołuje mnie, że ją bardziej woli i że nie mam co sobie nadziei robić. Postanowiłam sprawę zawierzyć Bogu, gdyż bez mojego najlepszego przyjaciela nie widzę sensu niczego.
12-latka
Spojrzeć ludziom w oczy
Nie potrafię zaufać ludziom. Wydaje mi się, że każdy ocenia mnie krytycznie, że się ze mnie śmieje, szydzi ze mnie. Dlatego nie potrafię wymieniać z kimś spojrzeń, a już najgorzej, gdy spogląda na mnie chłopak. Starszy brat jest otwarty, ma tylu znajomych, a ja tylko kilka koleżanek. Tak bym się chciała otworzyć na ludzi, spoglądać na nich i odbierać ich spojrzenia bez stresu.
Maturzystka
Kasia od zaraźliwego śmiechu
Wyobraźcie sobie, że ktoś was zaczarował. Hokus-pokus i okazuje się, że wasze ciało zupełnie was nie słucha. Chcecie iść, a tu jedna noga wznosi się do góry, a druga wierzga bez składu i ładu. Chcecie mówić „cześć”, a z ust wydobywa się „bdę, bdę”. Ręce młócą powietrze jak skrzydła wiatraka. Jedyne, co może w was „mówić” to oczy. No i jak wam? Co najmniej dziwnie?
