wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1015 | WYNIKÓW
Tajemnice przyjaźni
W podstawówce i gimnazjum miałam tendencję do nazywania wszystkich moimi przyjaciółmi po pół roku, roku znajomości. Chyba wynika to z jakiejś potrzeby pewności, stałości, bezpieczeństwa i poczucia niezagrożonej pozycji wśród znajomych. Tak jak "ma się" chłopaka, tak "ma się" przyjaciółkę. Sama się oburzyłam, kiedy opowiadałam bliskiej koleżance o naszych znajomych papużkach- nierozłączkach, a ona rzuciła "No, to tak samo, jakby ktoś nazwał NAS przyjaciółkami". Zapytałam "A nimi nie jesteśmy?", na co ona "Zobaczymy za kilka lat". Bardzo mnie to wtedy zabolało, jednak po paru dniach, na spokojnie uznałam, że skoro wszystkie moje nagłe "przyjaźnie", te z nocnymi zwierzeniami i długimi godzinami wiszenia na telefonie dziwnie się rozpadały po kilku, kilkunastu miesiącach, to może faktycznie nie tędy droga i potrzeba więcej czasu. Od tej rozmowy mijają jakieś 4 lata i to naprawdę jedyna znajomość, która się z czasem nie wypaliła
Inna niż siostra
Od małego ciągle słyszę o zaletach mojej starszej siostry. Rodzice wręcz mi ją obrzydzili. Jesteśmy różne, ona spokojna, ja wybuchowa, ona solidna, ja chaotyczna. Jest we mnie tyle żalu, że nie potrafię tego spokojnie rodzicom wyjaśnić. A dłużej takiej sytuacji nie zniosę. Podejrzewam, że mnie nie kochają.
Gorsza siostra
Co z kontem na fb?
Ukończyłam już 13 lat i mogę założyć fb, ale mama mnie przekonuje, abym tego nie robiła. W sumie ja też tego nie chcę. W ogóle to nie mam czasu. Tylko wszyscy w szkole mnie do tego namawiają i namawiają. Zawsze im odpowiadam co myślę o tym i już. Najbardziej mnie denerwuję jak się pytają: Jak ty możesz żyć bez fb? Przecież to nie jest potrzebne do szczęścia. Jednak kiedy czegoś od nich potrzebuję, to nikt nie odbiera tel. i nie odpisuje na SMS-y, bo mam założyć fb.
13-latka
Wszystko wróciło
Niedawno byłem przekonany, że moje zauroczenie minęło. Uspokoiłem się, a wtedy ona się odezwała. Podtrzymywała rozmowę, pierwsza pisała, więc wszystko wróciło. Mózg wie, że jest koleżanką, ale serce się wyrywa. Niby rozumiem, że tak młoda nastolatka może być tylko koleżanką, ale w moim wieku trudno myśleć rozsądnie, trudno być zakochanym bez wzajemności. Najprościej byłoby wyrzucić z głowy to uczucie, ale nie umiem. Rozmawiać z nią o tym nie będę, bo już raz próbowałem, wtedy się całkiem odsunęła. A przecież lubimy się wzajemnie.
17-latek
Życie to dar
Dzisiaj dowiedziałam się że mój chłopak popełnił samobójstwo. Poznaliśmy się przez Internet. Mieliśmy się spotkać. Bardzo się kochaliśmy. Dzisiaj napisał, że wszystkich oszukiwał. Myślę, że się nie zabił. Chce być w centrum zainteresowania. Nie wiem, co o tym myśleć. Ciągle płaczę. Teraz mam wyrzuty sumienia, że nie przyjechałam do niego.
Zrozpaczona nastolatka
Zostałam sama
Miałam do niedawna wiele przyjaciółek. Ale w tym roku zaczęłam chodzić na zajęcia chóru. Pani odkryła we mnie talent, zaczęła mnie wywyższać, a ja straciłam przyjaciół. Gdy jestem chora, nie chcą pożyczyć mi zeszytów. Boję się jutro iść do szkoły, nie chce mi się wystąpić w konkursie kolęd i pastorałek.
Czwartoklasistka
Dziwny kolega
Mamy po 14 lat. Kiedyś pokłóciłam się z bardzo dobrym kolegą. Pogodziliśmy się, ale od pewnego czasu on nie odzywa się, patrzy na mnie strasznym wzrokiem. Gdy wysłałam mu SMS-a z pytaniem o co chodzi, to kilku jego kumpli zaczęło mnie wyśmiewać – znali treść tej wiadomości. Co zrobić, by było jak dawniej?
Odmawiaj z uśmiechem
Od pewnego czasu jedna z dziewczyn jest dziwna. Mówi mi, że mam iść do sklepu, żeby jej kupić batona albo wodę. Ostatnio np. poprosiła mnie, żebym zgrała z komputera na swój telefon jej ulubioną piosenkę i później jej wysłała. Na początku dałam się na to nabierać. Kiedy próbuję się sprzeciwić, zaczyna mówić w nieskończoność słowo proszę! I wtedy ulegam, bo już nie wiem, co zrobić.
15-latka
