wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2161 | WYNIKÓW
Wypłacz się i na tym koniec
W sąsiedztwie mieszka świetny chłopak, chodzimy do tej samej szkoły. On jest starszy ode mnie ponad 3 lata. Pisaliśmy do siebie czasami tak po koleżeńsku, zatrzymał się nieraz, pogadał, czasami wspólna droga do szkoły. Zawsze o nim marzyłam. No i dzisiaj dowiedziałam się, że ma dziewczynę! Płaczę jak głupia, moje marzenia prysły!
13-latka
Z boku wiele widać ...
Podczas szkolnej wycieczki ona i on ponoć się rozstali. Był załamany. Jeśli mam być szczera, cieszyłam się, że będę miała większe szanse, starałam się go pocieszyć, odciągnąć od złych myśli. Tym bardziej, że było mi go żal, bo ona flirtowała z innymi, specjalnie, na złość. Tak było wczoraj, wieczorem cieszyłam się jak wariatka, że co prawda nie on zerwał, ale jednak. Dziś świergotali, śmiali się, jakby nic nie było. Mam wrażenie, że ona robi to na złość. Chce pokazać, że może wszystko, zawsze się wykręci. Z boku wiele widać. Jeszcze przed wycieczką wydawało mi się, że na razie postawię na przyjaźń, ale to mnie tak bardzo rani. Co powinnam zrobić?
Gimnazjalistka
Co to za przyjaciółki?
Mam 2 przyjaciółki lub 5. Ale nie wiem, czy mogę im zaufać. Jedna z nich miała urodziny. Nie poinformowała mnie o tym. Smutno mi. Ta druga została przez nią zaproszona, a ja nie. Inna historia. Ta druga odpowiedziała na mojego SMS- a po długim czasie. Zapytałam się jej, czemu mi nie odpisywała. Po prostu nie odpisywała. Co to za przyjaciółki?
12-latka
Moja droga do misji
W drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia roku 2004 w Azji południowo – wschodniej rozegrała się tragedia, która poruszyła mnie dogłębnie. Tysiące ludzi straciło życie pod ogromnymi masami wody, a ja patrzyłem na telewizyjne obrazy zniszczeń i myślałem, jakby pomóc. Podzieliłem się tym z s. Anną, służebniczką która wówczas prowadziła w mojej parafii ognisko misyjne dzieci. Zapragnąłem chodzić na spotkania, by bliżej się przyjrzeć, jak wygląda animacja misyjna najmłodszych. We wrześniu 2005 r. s. Anna zaproponowała mi udział w kursie animatora misyjnego, który za kilka tygodni miał się rozpocząć w Wydziale Misyjnym krakowskiej kurii. Wahałem się, ale ostatecznie poszedłem...
Uważam się za najgorszą...
Mieszkam na uboczu, obok mnie nie mieszkają koledzy, koleżanki które mogę codziennie odwiedzać. Często jestem zazdrosna, najczęściej podczas zwykłych rozmów kiedy zadaję dużo pytań. Pytam się wtedy głównie o rzeczy które ja sama nie umiem lub nie mam tej rzeczy. W dodatku często popadam w depresję, uważam siebie za najgorszą. Jeśli chodzi o rodzinę pragnę w niej zrozumienia. Chciałabym odbyć z moją mamą rozmowę o dorastaniu, a raczej dużo takich rozmów, pomimo, iż dopiero zaczęłam dorastać, ale zmiany widać już gołym okiem. W każdym razie tak mi się zdaje.
Zagubiona
Dobra Nowina o roczarowaniu
Chcę napisać trochę o lęku towarzyszącym relacji dwojga ludzi, którzy poznają się, spotykają, po prostu „mają się ku sobie”. Chodzi mi o tutaj o pewną nierozerwalnie związaną z tym zjawiskiem obawę. Zawierają się w niej uczucia niepewności, strachu, poczucie nieodwzajemnienia. Wątpliwości dotyczą pytań: Czy to wszystko ma sens? Czy to ten, ta? Czy nie angażuję się na próżno? Natomiast lęk odnosi się do potencjalnego zranienia i rozczarowania. Co do braku wzajemności, mam tu na myśli sytuację, kiedy jedna ze stron wykazuje więcej aktywności od drugiej, bardziej jej „zależy” , czyli tą wzajemność określiłbym jako odczuwanie na podobnym poziomie.Tak więc, znajdujemy się w samym środku owej rozwijającej się i dynamicznej relacji między dwojgiem zainteresowanych sobą ludzi. Wszystko pięknie, wszystko wspaniale, ale jest jedno małe „coś”, które mąci błogi spokój..
Niezdrowa rywalizacja
Od początku roku dziewczyna z mojej klasy chce uczyć się lepiej ode mnie. Ciągle podlizuje się do pań. Gdy robi plakat, to przynosi po czasie i jest zawsze podobny do mojego. Zabrała mi rolę w przedstawieniu, na w-f-ie obraża się, gdy nie jest w wymarzonej drużynie. Ciągle pyta mnie o oceny, porównuje, a potem albo się chwali, albo stara się mnie dogonić. Jak na razie uczę się najlepiej i ją to irytuje. Nie chcę się z nią kłócić, ale czasami mam ochotę ją rozszarpać!
Prymuska
Nic na siłę
Ostatnio zdarzają się różne nieporozumienia między mną i koleżankami. Mam sporo kłopotów rodzinnych, nie rozumieją tego. Owszem, rozmawiamy, ale one wiele mi wypominają, mają różne pretensje itd. Nie obrażamy się na siebie, bo to już nie ten wiek. Zbliżają się urodziny jednej z koleżanek. Chcę tylko podrzucić prezent, ale nie mam ochoty na imprezę.
Licealistka
Najnowsze w serwisie
- Mieć kogoś w nienawiści
- Ministranci ze Starej Wsi
- Bóg zaprasza na ucztę
- A co ja z tego będę miał?
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- Każdy może być święty
- Roraty z "Małym Gościem"
- Świecący spray dla pieszych
- Archeolodzy znaleźli ponad 6 tys. budowli cywilizacji Majów
- Jezus nie boi się trudności
Najpopularniejsze
- Ministranci ze Starej Wsi
- A co ja z tego będę miał?
- Bóg zaprasza na ucztę
- Mieć kogoś w nienawiści
- Zgrana Stara Wieś
- Roraty z "Małym Gościem"
- Słowa i rysunki
- Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
- Jak trzymane w ręku mydło
- Chciałabym, żeby mój syn miał takiego katechetę
