wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 19605 | WYNIKÓW
Bóg wie, co robi
Ciągle kogoś tracę, bliskich, znajomych przyjaciół, każdego denerwuję swoim zachowaniem. Nie rozumiem tego, bo według mnie nic we mnie się nie zmieniło. Mam jedną prawdziwą osobę bardzo mi bliską, nasza znajomość jest bardzo pokręcona, dlatego też wyjątkowa, wręcz czuję, ze Bóg maczał w niej palce. No i pojawiła się na horyzoncie pewna dziewczyna, jest młodsza o rok, ale to co. Nie mam odwagi zagadać, bo Ona ma bardzo ,, ostry ,, charakter, taki jak ja. Spojrzeliśmy na siebie kilka razy, były uśmiechy. Raz rozmawialiśmy, taka rozmowa bez konkretów no cóż. Głęboko wierzę w to, że Bóg wie co robi. Modle się o to, żeby spotkać jakąś miłą osobę, no ale czekam i czekam.
16-latek
Refleksje licealistki
Ostatnio w szkole pomiędzy mną a moją koleżanką nawiązała się dyskusja o związkach, partnerstwie, zasadach postępowania, moralności chrześcijańskiej z tym związanej etc. i... po tej rozmowie poczułam się przegrana. Nawet zaczęłam się zastanawiać, czy przez kierowanie się w "tych sprawach" chrześcijańskimi zasadami, nie skażę siebie na samotność. Oczywiście uważam, że postępuję słusznie obiecując sobie, że jeśli seks - to tylko z moim ukochanym mężczyzną i po ślubie kościelnym. Marzę o chłopaku/mężczyźnie, który to uszanuje i zaakceptuje, i sam będzie widział w tym korzyść i wypływające ze wstrzemięźliwości przedmałżeńskiej dobro dla nas obojga.. Jednak codziennie obserwuję rzeczywistość i martwi mnie to, że podchodząc tak ortodoksyjnie do sprawy, nie znajdę swojej drugiej, lepszej połówki. Sama nie zamierzam zmieniać swojej postawy, głęboko wierzę w sens tego wszystkiego.
Niepijąca komentuje
Przeczytałam list "jedynej niepijącej" gimnazjalistki. Wydaje mi się, z perspektywy czasu, że nie ma potrzeby aż tak bardzo bać się tego "ostracyzmu" ze strony rówieśników. My, młodzi, tyle mówimy (i to jak głośno) o indywidualności, tolerancji, o poszanowaniu swojej osobowości i poglądów, ale jakoś nie odnoszą tego do kwestii imprez i spożywania alkoholu.Nie bez przyczyny nie powinien być on sprzedawany osobom poniżej 18-ego roku życia. Pominę już kwestie zdrowotne, bo o tym każdy wie, ale 18-lat jest taką umowną granicą, gdy człowiek powinien już w pełni świadomie i odpowiedzialnie kierować swoim życiem i dokonywać wyborów. Tak się składa, że nawet licealiści mają z tym ogromny kłopot, również w kwestii picia, więc jak mają sobie z tym radzić gimnazjaliści?
Maturzystka
Różne spojrzenia
Uwielbiam spędzać czas w oratorium. Tam mam przyjaciół, tam jest ksiądz, który mnie rozumie, podobnie jak przyjaciółka. Aż mi się nie chce wracać do domu, gdzie mama ma ciągłe pretensje. Jest przeciwna mojemu zaangażowaniu w oratorium, najchętniej by mi zakazała. Z tego powodu ciągle się kłócimy zamiast się przyjaźnić. Nie potrafię się już mamie zwierzać, bo za dużo między nami nieporozumień, pretensji. Oddalamy się od siebie. Dobrze, że mam wsparcie z księdzu, w przyjaciółce.
Licealistka
Najważniejsze, że ty kochasz
Na weselu poznałam cudownego i starszego nieco ode mnie chłopaka. Dobrze się nam tańczyło, rozmawiało, żartowało. Nie wiedziałam, że może istnieć taki kulturalny, naturalny, dobry chłopak. Niestety, na f-b okazało się, że ma dziewczynę. Próbowałam z nim pisać, ale nie wciągał się w rozmowę. Oszukiwałam, że chcę tylko koleżeńskich relacji, przez krótki czas pisałam codziennie aż zamilkł. Teraz całymi dniami płaczę, jestem załamana. Co robić, bo ja się zakochałam!
15-latka
To jest oszczerstwo
W mojej szkole kolega zaczął roznosić plotki, że niby dwie dziewczyny odwracają się od krzyża i przestały chodzić do kościoła. Namówił przeciw nim większość dzieci i teraz prawie wszyscy się od nich odwrócili. Ale ja znam te dziewczyny bardzo dobrze i wiem, że nigdy takiego czegoś nie zrobiły, gdyż razem śpiewamy psalmy na Mszy św. Zwracałam uwagę kolegom, ale oni nic sobie z tego nie robią. Jak mam pomóc moim koleżankom?
Nastolatka
