wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 8487 | WYNIKÓW
Przyjąć porażkę
Byłam na weselu, gdzie poznałam fantastycznego chłopaka- spokojny, kulturalny, wartościowy, mądry, dojrzały. Dużo tańczyliśmy, dobrze się gadało. Zakochałam się. Niestety, po weselu znalazłam go na fb i okazało się, że ma dziewczynę. Pisałam, ale nie chciał kontaktu, podziękował za miłą imprezę, na moje kolejne wiadomości nie odpowiada. Jak go przekonać, że chcę być tylko koleżanką. Napisałam mu o tym, ale on milczy. Płaczę, wszystko traci sens, nie potrafię dojść do siebie! Chyba za bardzo się narzucałam. Co robić?
Kartkówki i sprawdziany
Moim problemem jest to, że w szkole ciągle są kartkówki i sprawdziany. Codziennie. Ja już nie mam siły, nie mogę się nawet pobawić z siostrą, ani nic więcej, nawet nie mam czasu wychodzić na dwór, ani czytać lektury. Ciągle tylko nauka i nauka. Chodzę także na dodatkowy angielski, na którym też co lekcję jest kartkówka lub sprawdzian. Najgorsze jest to, że ja jestem eksperymentalnym rocznikiem, więc mam sprawdziany z całego roku. Chciałabym kiedyś, jak przyjdę ze szkoły siąść na fotelu i nie myśleć o tym, że jutro jest kartkówka lub sprawdzian.
Piątoklasistka
Nie obwiniaj siebie...
Wracałam do domu pustą ulicą. Nie było ciemno, ale wystraszyłam się grupki starszych chłopaków, chyba pijanych. Przeszłam na drugą stronę, oni też. Zaczęłam biec , dogonili mnie, otoczyli, byli straszni, wulgarni, nie wiem, co by było dalej, ale ktoś się pojawił, a ja z płaczem uciekłam. Boję się wyjść, wydaje mi się, że zaraz mnie ktoś zaczepi, ciągle szukam winy w sobie, chociaż jej nie ma. Może powinnam do nich wtedy przemówić?
16-latka
Koci dylemat
Rok temu urodziły mi się 3 najdroższe, najukochańsze w świecie kotki. Kocica umarła. Ale mieszkam z babcią, która nie lubi zwierząt i pozwoliła mi zostawić dwa koty, a jednego oddać. Nie chciałam tego, ale po kilku miesiącach walk oddałam jedną koteczkę. To było jakieś pół roku temu. Od tego czasu chociaż przyzwyczaiłam się, że jej nie ma, mimo to jest mi przykro, śni mi się. Aż tu nagle zupełnie przypadkiem zobaczyłam ją na pewnym podwórku. Zawołałam ją, podeszła do mnie, obwąchała, myślę, że mnie poznała. Od tego czasu z jednej strony się cieszę, bo wygląda zdrowo i ślicznie, a z drugiej - i tu mam ten koszmarny dylemat - mam ochotę ją po kryjomu zabrać. Ale boję się grzechu. Kocham tę kotkę, nie chciałam jej oddawać. To moje kochane zwierzątko, którego pozbyłam się pod wpływem strachu i szantażu, że babcia sama się z nimi rozprawi.
Miłośniczka kotów
Nikt nie jest idealny
Przyjaciółka chyba mnie olewa. Kilkakrotnie pisałam, czy chce się spotkać itp. A ona zawsze odpowiadała, że nie ma czasu i nie wie, kiedy będzie wolna. Nie obrażę się na nią. Ale mnie to uraziło. Bo myślałam, że mam prawdziwą przyjaciółkę. Wszyscy ludzi okazali się być fałszywi, chyba zwariuję. Może coś ze mną jest nie tak? Jestem inna, bo się nie maluję tak jak one, mam swoje zdanie i swoje zainteresowania.
Nastolatka
Najnowsze w serwisie
- Dlaczego Mars przestał sprzyjać życiu?
- Prośmy o Ducha Świętego
- Jest nowa wersja "Quo vadis"
- Naucz mnie się modlić
- Mamita, czyli mamusia
- Spotkanie z Panem Jezusem - to jest najważniejsze
- Módlmy się za tych, którzy nam pomagają
- Siostra Faustyna – zakochana po uszy
- Podwórkowe Koła Różańcowe Dzieci
- Co znaczą słowa: "biada"?
Najpopularniejsze
- Mamita, czyli mamusia
- Jest nowa wersja "Quo vadis"
- Naucz mnie się modlić
- Spotkanie z Panem Jezusem - to jest najważniejsze
- Już jest blisko!
- Październikowy numer "Małego Gościa"
- U Polski bram trzymamy straż
- „Niech żyje król! Koronacje Sasów na Wawelu”
- Gdzie jest twoja rybka?
- Moim powołaniem jest miłość
