wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1215 | WYNIKÓW
Starania o wzajemność
Spodobał mi się kolega z równoległej klasy. Ja mu chyba też, bo na naszym szkolnym balu prosił mnie kilka razy do tańca. Czułam, że szuka mnie wzrokiem. Niestety, spodobał się też koleżance, która jest śmielsza i bardziej przebojowa. A on raczej spokojny, tak jak ja. Nie chcę być nachalna, wiem, że to chłopak wychodzi z propozycjami, ale boję się, że ona go omota i nie chcę się temu tylko biernie przyglądać. Co bym mogła zrobić?
14- latka
Ciesz się z przyjaźni
Mam wspaniałego przyjaciela. Spędzamy razem sporo czasu, razem wychodzimy. Zaczęło mi na nim inaczej zależeć i dałam mu do zrozumienia, ze coś takiego się stało. Przeprosił i oświadczył, że jestem jego przyjaciółką, on moim przyjacielem nic innego nie czuje. Bardzo mi z tego powodu smutno.
Nastolatka
Samotne 14-latki
Niektóre koleżanki mają już chłopaków i czują się ważne. Niby z nami rozmawiają, ale często nie mają czasu, mają swoje tematy, niby takie dojrzałe, a my dziecinne. Nie chce mi się z nimi spotykać, bo one nawet jak gdzieś wyjdą, to spieszą się do nich. Przestałam wychodzić, siedzę w domu, nawet płaczę, bo czuję się źle, nie lubię samotności....
14-latka
Sama sobie winna
Bardzo podobał mi się pewien kolega. Kochałam się z nim skrycie. Przyjaciółka trochę wiedziała, ale niedokładnie. Spytała, czy byłabym zła, gdyby próbowała go sobą zainteresować. Powiedziałam, że spoko, że nie mam nic przeciwko. W środku wszystko we mnie krzyczało, że ja go kocham. Ona pytała jeszcze kilka razy, zawsze zapewniałam, że nie ma sprawy, no i zostali parą. Cierpię straszliwie. W dodatku ona szczegółowo opowiada o ich spotkaniach. Nie wychodzę do ludzi, siedzę w domu, płaczę. Samotna jazda na rowerze nie pomaga. Czuję, że ja i on jesteśmy sobie przeznaczeni.
Gimnazjalistka
Modlitwa o zdrowie
Siostrę czekają badania. Ja nie wiem, jak się modlić, przyznam, po prostu nie wiem, próbuję. Zaczynam się po prostu wkurzać na Boga, że dlaczego, chociaż jeszcze nie wiem, co to jest. Zaufaj Panu, zaufaj Panu, ufam Mu... ale co, jeśli to coś poważnego? To co z mojego zaufania? No bo mamy ufać Bogu, tak? Ale ufać w sensie, że On wie lepiej, czy siostra powinna być zdrowy, czy nie, czy w sensie, że skoro Go proszę, żeby to nie było coś poważnego, powinnam zaufać, że to nie będzie nic poważnego?
Siostra
