wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2386 | WYNIKÓW
Intrygujący kolega
Zwróciłam w szkole uwagę na dziwnego chłopaka. Spodobał mi się, zaintrygował. Czasami robi wrażenie wulkanu energii, zaaferowany, załatwia coś, otoczony kolegami. Ale w inne dni naciąga kaptur, unika ludzi, trudno nawet dojrzeć jego twarz. Poznaliśmy się już, ale ja chciałabym pogłębić relację, on chyba niekoniecznie. Co mogłabym zrobić?
Licealistka
Wolność w przyjaźni
Jestem osobą towarzyską, otwartą, ale czuję, że najstarsza przyjaciółka odsuwa się ode mnie. Próbowałam z nią kilka razy o tym porozmawiać, ale ona zmienia temat, bagatelizuje problem, uważa, że się czepiam. Znamy się od przedszkola, teraz zbliżamy się do dorosłości. Jesteśmy w różnych szkołach, ale dawniej często spotykałyśmy się, pisałyśmy ze sobą, żyłyśmy swoimi sprawami. Teraz ona, owszem, opowiada o sobie, ale dla moich problemów nie ma czasu, nie odpisuje, nie zaprasza, więc już nie wiem, co o tym myśleć.
Licealistka
Ostrzeżenie
Byłam wzorem i ideałem córeczki. Mądra, zdolna, raczej ładna. Rodzice cieszyli się, że poznałam wartościowego chłopaka, zgodzili się, by do nas przyjechał w czasie ferii. Byliśmy sporo sami, trudno nie okazać sobie czułości, które wciąż przybierały na sile. Wyjechał, a ja dopiero po rozmowie z księdzem w czasie spowiedzi zrozumiałam, że przesadziliśmy z pieszczotami. I czuję się z tym okropnie. Nie chcę mieć jeszcze takich problemów. Rodzice, gdy dowiedzieli się mniej więcej, co się stało, kazali mi z nim zerwać. Są na mnie źli. A to dobry chłopak, ale nie chcę powtórki i takiego znowu problemu. Zresztą, on też ma podobne odczucie.
15-latka
Tylko szczerość
Wierzyłam, że można mieć chłopaka za granicą. Jeszcze ani razu się nie pokłóciliśmy, ale w zasadzie nawet nie było ku temu okazji. Czuję, że nie mamy za wiele tematów do normalnych rozmów. Gdy przyjeżdża, oglądamy filmy. Czuję się jak potwór, bo dostałam drogie prezenty, kwiaty przez pocztę kwiatową. Odległość już mnie dobija. Ciężko mi z tym, że nie mogę z nim normalnie porozmawiać, przytulić się i nawzajem wspierać się będąc przy sobie. Nie czuję już tego co kiedyś. Wiadomo, że w dzisiejszych czasach komunikacja na odległość jest ułatwiona, ale nawet nie piszemy zbyt często. Przyjedzie za kilka miesięcy, a ja to muszę wyjaśnić, napiszę więc list. Ale jak?
16-latka
Jak przekonać rodziców?
Jestem energiczna, myśląca, znam zasady, nigdy nie sprawiłam rodzicom kłopotów wychowawczych. Gdy jednak chcę wrzucić filmik do Internetu, podobnie jak koleżanki, w tym marianki i młodzież z oazy, to nic moich rodziców nie przekona. Podałam już wszelkie logiczne argumenty, dowodzę swoim zachowaniem, że znam zagrożenia, rozumiem je, ale to nie pomaga. Czy ma Pani jakiś pomysł?
15-latka
Brak zainteresowania
Kiedyś rodzice często spędzali ze mną czas. Jeździliśmy na wycieczki, długo graliśmy w gry, rozmawialiśmy i było fajnie! Mama mnie chwaliła i dopytywała o oceny. Teraz jej nie interesuję, nieustannie siedzi przy komputerze, a tata późno wraca. Uczę się fantastycznie, ale rodzice się tym nie interesują. Chcę, żeby mnie doceniono! Żeby spędzono ze mną czas!
Nastolatka
Najnowsze w serwisie
- A co ja z tego będę miał?
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- Każdy może być święty
- Roraty z "Małym Gościem"
- Świecący spray dla pieszych
- Archeolodzy znaleźli ponad 6 tys. budowli cywilizacji Majów
- Jezus nie boi się trudności
- Usłysz Biblię
- Pan Jezus wie, jakie jest ciastko
- Mała droga do nieba
Najpopularniejsze
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- A co ja z tego będę miał?
- Zgrana Stara Wieś
- Roraty z "Małym Gościem"
- Słowa i rysunki
- Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
- Jak trzymane w ręku mydło
- Chciałabym, żeby mój syn miał takiego katechetę
- Mamita, czyli mamusia
- Dzień Nauczyciela
