wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 16516 | WYNIKÓW
Pod obserwacją
W klasie nie mam za dużo kolegów, wszyscy uważają, że się wywyższam, bo zwróciłem koleżance uwagę, że czegoś prostego nie umie, co było w podstawówce. Teraz zazwyczaj jestem sam na korytarzu, z kilkoma kolegami, i koleżankami, a reszta po prostu jest wrogo nastawiona. Jestem religijny, widzą moje koszulki z Jezusem itd. I wytykają mi To. Nie robię sobie z tego nic, ale tym razem już nie mam siły. Po ostatnich grzechach przestałem czuć bliskość na mszy, wpadłem w rutynę chodząc na różaniec, a powinienem przeżywać każdą Eucharystię na nowo. Nie potrafię, nie rozumiem
tego. Do tego dochodzi taka samotność…
Licealista
Mój ideał
Do równoległej trzeciej klasy w gimnazjum pod koniec października doszedł chłopak, który od razu mi się spodobał. Rano, kiedy przychodził do szkoły,
uśmiechał się do mnie (o rany ależ on ma śliczny uśmiech!). Był w tej klasie, w której są same łobuzy. On jest chyba nieśmiały, bo zawsze przerwy
spędzał samotnie. Kiedy obok niego stałam, serce waliło jak oszalałe! Jest moim ideałem, wszystko mi się w nim podoba. Jednak po miesiącu przeniósł
się do szkoły w innej miejscowości. Ma FB, ale boję się, że nie zaakceptuje mojego zaproszenia, więc nawet nie próbuję, poza tym chyba nie jestem atrakcyjna.
16-latka
Dziecinna i męcząca
Do klasy doszła nowa koleżanka, znam ją w z widzenia, z parafii. Denerwuje mnie to, że cały czas się pyta, czy ją lubię, czy jesteśmy przyjaciółkami, bo ona ma wrażenie że jej nie lubię itd. Poza tym jest miła, tylko trochę dziecinna. Opowiadała mi też o jej problemach z rodzicami. Wtedy robi mi się jej żal. Od pierwszego dnia nalega, żeby się spotkać, choć mówię jej, że nie mogę, jestem już umówiona. Nie mam pojęcia, jak dać jej delikatnie do zrozumienia, że nie chcę żebyśmy były ,, przyjaciółkami na śmierć i życie" wystarczy mi, że jest moją koleżanką.
Nastolatka
Wymiana "ciosów"
Od ponad dwóch lat bardzo podoba mi się kolega starszy o rok. Do
niedawna nie działo się nic. Marzyłam o nim całymi wieczorami. Poza
tym traktowałam go raczej jak kolegę, podobnie on mnie. Ale niedawno zwierzyłam się mojej koleżance. A ona wszystko mu opowiedziała. Na początku nic o tym nie wiedziałam, byłam w siódmym niebie bo zachowywał się jakby mnie podrywał. Po pewnym czasie inna koleżanka ujawniła prawdę, a ja ze złości umieściłam fałszywego posta o tym, kto się podoba fałszywej koleżance. Sprawa oparła się o wychowawczynię, do tego on stał się dal mnie niemiły, a ja go jeszcze bardziej lubię.
Zrozpaczona Piątoklasistka.
Radosne walentynki
W szkole organizowana jest poczta walentynkowa, jak wszystkie koleżanki
chciałabym wysłać chłopakowi walentynkę. Tylko, że nie wiem, czy to dobry pomysł. On nie wygląda, jakby chciał coś ze mną zaczynać, do tego jest starszy. Może pomyśli, że jestem dziecinna? A może wykazać się pomysłowością i zrobić mu walentynkową przygodę (chodzi o pozostawienie wskazówek w różnych miejscach, a nagrodą byłaby mała czekoladka). Czy to też głupie? Nigdy nie pisałam walentynek i nie chce też mu pisać jakiś miłosnych wierszy. Boje się, że on się domyśli i coś złego o mnie pomyśli, no albo, że jestem dziecinna, że się narzucam.
13-latka
Żeby chociaż jeden...
Przez cały rok szkolny podobał mi się chłopak, widywałam go 3 razy w tygodniu na treningach. On podobał się mi, ja podobałam się jemu, ale żadne z nas nie umiało mówić o uczuciach. W wakacje wyjechałam na obóz, a tam kolejny chłopak, w którym się zauroczyłam. Ten pierwszy dalej mi się podoba i nie wiem, którego wybrać. Z drugim nie mogę utrzymywać kontaktu, bo nie mieszka w W-wie, a na Facebooku głupio mi go zaprosić bo cały świat się dowie, że się zauroczyłam. Co mam zrobić? Zależy mi, żeby chociaż jeden się we mnie zakochał, żebyśmy byli parą...
Zakochana 12-latka
Odrzucenie niepełnosprawnych
6 lat mojej podstawówki to trudne doświadczenia odtrąceń koleżeńskich. Troszkę się różniłam od rówieśników i musiałam się pogodzić z tym, że nie byłam zapraszana na urodziny do rówieśników, a na moje zaproszenia nie odpowiadano. Często siedziałam sama, czasami jakaś dziewczyna bywała zmuszana do siedzenia ze mną. Sądziłam, że w gimnazjum będzie lepiej. Nie mam żadnych problemów z nauką, ale dobre oceny to nie wszystko. Mijają miesiące i chociaż odrzucenie nie jest tak jawne jak kiedyś, to jednak czuję się samotna. Nie dla mnie dziewczęce szepty, chichoty, tajemnice, narady. Moim zdaniem wśród nastolatków nietolerancja dla inności jest ogromna.
Gimnazjalistka
Trudne problemy nieśmiałej
Jestem bardzo nieśmiała. I nie umiem sobie z tym poradzić. Wśród koleżanek i przy bliskiej rodzinie jest ok, ale przy osobach, które słabo znam (lub przy bardzo pewnych siebie), bardzo mało się odzywam. Najgorzej jest przy chłopaku, który mi się podoba. Wcześniej spotkaliśmy się 2 razy w większej grupce, a ja nic nie mówiłam. Teraz do niego napisałam, zaproponowałam spotkanie, zgodził się, był bardzo miły, ale ja się nie odzywałam, chociaż miałam tyle do powiedzenia. Na SMS-a z przeprosinami za milczenie grzecznie odpisał, ale na kolejnego już nie. Czy jeszcze raz napisać i zaproponować kolejne spotkanie?
14-latka
Żartobliwa skarga
Jeden się na mnie boczy, drugi ma problemy, bo bidulek sam nie wie, czego, czy raczej kogo w życiu chce, trzeci jest na etapie patrzenia! Rany! I jeszcze czwarty nie ma pojęcia, że mnie kocha. Czy to jest jakaś zaraza? Muszę się przełamać i zagadać. Czy powinnam? W sumie to nie wiem, ale metoda na milczącą średnio działa. Następnym razem jak będzie tak na mnie patrzył, to zawiążę mu oczy. Dobra, w sumie jest to całkiem przyjemne. Ale ile można być na etapie flirtu? No ile ja mam lat? Niby stara jeszcze nie jestem, ale…
Licealistka
Konflikt pokoleń
Zawsze byłam ukochaną córeczką tatusia. O wszystkim wiedział, mieliśmy swoje sprawy. Ale lata minęły i coraz więcej jest spraw, które wolę omawiać tylko z koleżankami. Poza tym jakoś nie mam już ochoty na spędzanie czasu tylko z rodzicami. Z tego powodu ciągle dochodzi do kłótni, tato jest oburzony, twierdzi, że stałam się kłótliwa, niewdzięczna itd. Itd. Obiecuję sobie, że będzie jak dawniej, ale gdy tato odzywa się do mnie jak do naiwnej małej dziewczynki, gdy nie traktuje mnie poważnie, gdy o wszystkim tylko on decyduje- to we mnie wrze i się zaczyna. Z mamą dogaduję się teraz świetnie.
Nastolatka
Najpopularniejsze
- Zamek Królewski w Warszawie
- Bądź wola Twoja, Panie Jezu!
- Dziecko, odpuszczone ci są twoje grzechy
- Załącznik #9087022
- Rusz na Orszak Trzech Króli
- Pół miliona wiernych na Watykanie
- Najodważniejsi w kościele
- Nietoperze jak surferzy
- Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan
- W wigilijny wieczór rozpocznie się Rok Święty
