wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1610 | WYNIKÓW
Zero kontaktu
Chcę mieć prawdziwego przyjaciela, z którym będę mogła rozmawiać o problemach, śmiać się. Piszę to tuż po stracie przyjaciółki. Na jej urodziny przyszły dwie "typowe lalki XXI w.", którym wyraźnie się nie spodobałam i głośno się dziwiły, że ona się ze mną przyjaźni. Od tego czasu zero telefonów, zero rozmów, zero spotkań. Nie odpisywała na portalu. Dlaczego za każdym razem wszystko tak wygląda? Poprzednią przyjaciółkę straciłam, bo była zazdrosna o moje oceny.
Nastolatka
Brak odwagi
Zakochałam się. On chyba też mnie lubi. Moje koleżanki go nie lubią i do tego plotkują, boję cię być wyśmiana. Chodziły głosy, że on też jest zakochany we mnie. Chciałam, żeby zagadał, chciałam mu dać znak. Widziałam, jak nieśmiało próbuje coś powiedzieć. Ja też, ale gdy go widzę zaczynam się jąkać. Tak nie zachowuję się przy normalnych kolegach. On chyba daje sobie powoli spokój – myśli, że go nie lubię. Poza tym jego kolega ma teraz dziewczynę. On chodzi z tym swoim kolegą wszędzie, więc zadaje się z przyjaciółkami dziewczyny kumpla. To bardzo ładne dziewczyny. Zwłaszcza z jedną gada bardzo często. Chyba jestem zazdrosna. A najgorsze jest to, że koleżanki się domyślają. Co ja mam robić?
Szóstoklasistka.
Aby mnie polubił
Mam w klasie chłopaka, który mi się podoba. Ale jemu podoba się inna. Codzienne wymieniają się rzeczami, a mnie praktycznie nie zauważa. Należymy do jednej parafii, on jest ministrantem, a ja śpiewam w scholi. Byliśmy ostatnio na wycieczce i był dla mnie miły, rozmawialiśmy dużo. Chciałabym, aby on mnie lubił tak jak ja jego. Co mam zrobić?
11-latka
Marzenia są piękne
Zauroczyłam się w chłopaku, który jest ode mnie kilka lat starszy. Jest on ministrantem, chodzimy razem do szkoły, jesteśmy nawet sąsiadami. Powiedziałam mu raz krótkie "cześć", ale on nie odpowiedział. Dowiedziałam się, że jest on bardzo nieśmiały i ma jak to się mówi "swój świat". Ten chłopak wydaje się być sympatyczny i miły, ale po prostu boję się z nim porozmawiać. Ja wiem, że może jest to po prostu platoniczna miłość, ale przecież każdy ma prawo się zauroczyć.
Gimnazjalistka
Rodzinny obiekt drwin
W rodzinie ciągle się ze mnie śmieją. Jako dziewczynka byłam zakręcona i bardzo dziecinna, próbowałam zwracać na siebie uwagę, ale te czasy dawno minęły. Zawsze na rodzinnych spotkaniach jestem obiektem drwin. Jest mi przykro. Mama powiedziała, żebym nie wydziwiała, że sama jestem sobie winna. Czasami śmieję się sama z siebie albo odwzajemniam niemiłe komentarze. Jestem na skraju załamania. Nie lubię mojej rodziny, bo nawet nie czuję, że jestem z nimi spokrewniona, ponieważ zawsze byłam traktowana jak wyrzutek i niechciana w towarzystwie.
14 latka
Najpopularniejsze
- A co ja z tego będę miał?
- Ministranci ze Starej Wsi
- Bóg zaprasza na ucztę
- Zgrana Stara Wieś
- Roraty z "Małym Gościem"
- Słowa i rysunki
- Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
- Jak trzymane w ręku mydło
- Chciałabym, żeby mój syn miał takiego katechetę
- Mamita, czyli mamusia
