wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1594 | WYNIKÓW
Tylko nie taka kara
Mam surową mamę, która często daje mi różne szlabany. Dzisiaj ziewnąłem przy uczeniu się na fizykę. Dla mnie to trochę nudny przedmiot ale się uczę. Mama to widząc powiedziała, że nie będę brał telefonu do łóżka, bo siedzę z nim do 23.00 i potem nie umiem zasnąć. Tłumaczyłem, że dzisiaj deszczowa pogoda, ze telefon raczej mi pomaga w zasypianiu. Ledwo go odłożę, już śpię, ale nie wyobrażam sobie, że mogłoby go nie być chociaż aż przez 1 wieczór.
13-latek
Wszystko psuję
Jest ode mnie 3 lata starszy, bardzo dojrzały i wartościowy. Nigdy nie sądziłam, że taki chłopak zainteresuje się mną. Pierwszy raz dzieje się coś takiego i ja wszystko psuję. Cieszę się na nasze spotkania w czasie prób, cieszę się na rozmowy z nim, a gdy to się dzieje, to zachowuję się odwrotnie niż chcę. On zagaduje, rozśmiesza, stara się, by było miło, a ja jestem milcząca, zamknięta, skała. Trochę łatwiej rozmawia się mi, gdy wieczorami piszemy, ale w realu blokada.
15-latka
Wolę siedzieć sama
Kiedyś siedzieliśmy razem, oglądaliśmy telewizję, rozmawialiśmy, a teraz? Mama siedzi z tabletem, tata z laptopem, a brat z telefonem. Telewizor też jest włączony, ale tylko po to, by w pokoju nie było zbyt cicho. Nie mam ochoty z nimi siedzieć, skoro i tak nie rozmawiamy, więc idę do siebie. Oni mają o to pretensje. Chciałabym, by było jak dawniej.
Smutna Iga
Niech Jezus będzie waszym Przyjacielem
To było kilka miesięcy po tym, jak kard. Józef Ratzinger został papieżem. Wieczorem 15 października 2005 r. na placu św. Piotra w Rzymie zebrało się prawie sto tysięcy włoskich dzieci, które niedawno przyjęły I Komunię św. Spotkanie było niezwykłe. Ojciec Święty Benedykt XVI przez godzinę odpowiadał na ich pytania. Niektóre rozsiadły się całkiem blisko niego i z wielką uwagą, w ciszy słuchały, co papież im mówił. Z pytań dzieci zadanych Benedyktowi XVI wybraliśmy cztery. Przeczytajcie je uważnie. Odpowiedzi Ojca Świętego z pewnością warto pamiętać. To przyda się na całe życie.
Ciekawe spotkania
Spodobał mi się kolega, chciałabym go lepiej poznać, ale przecież nie zaproponuję spotkania. Mam swoje zasady. Należę do scholi, do oazy, bardzo dobrze się uczę, inni twierdzą, że mam ciekawą urodę. Ale brakuje mi się śmiałości do chłopaków, nie potrafię z nimi rozmawiać. W ich towarzystwie staję się cicha, niewidoczna, skulona. Z koleżankami jest swobodna, mam ich sporo, ale brakuje chłopaków. Jak to zmienić?
16-latka
