wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1956 | WYNIKÓW
Niezręczna sytuacja
Bardzo lubię jedną z koleżanek. Marzę, byśmy stali się przyjaciółmi. Pewne moje zachowania ona chyba źle odczytała i pewnego dnia usłyszałem propozycję chodzenia. A mi nie o to chodziło. Jakoś odłożyłem odpowiedź, co już ją pewnie ubodło, a teraz muszę powiedzieć „nie”, bo dla mnie chodzenie w naszym wieku jest zabawą, która mnie nie pociąga. Tylko martwię się, że ją za bardzo uraziłem, że się obrazi, a mi na niej naprawdę zależy. A jak sobie coś zrobi? Głupio mi, że ją zawiodłem.
13-latek
Wszystko mi się kłóci...
Zachowuję się czasami jak debil. Na lekcji nawijam, nawet z nauczycielami (co jest fajne swoją drogą), ale później wszyscy mają wkurza, bo mam wzorowe a oni nie. Z jednej strony chrześcijanin, a z drugiej strony jedno za drugim przekleństwo wylatujące z moich ust. Nienawidzę siebie. Jak mam kochać bliźnich? Na słuchawkach c-rap, wersy takie jak: "My life is good, no, my life is great", a myśli wręcz odwrotne. Wszystko mi się ze sobą kłóci. Szukałem pomocy w Piśmie Świętym. Dostałem fragment o uzdrowieniu opętanego. Już nie będę wylewał słów na temat tego, że nie widzę sensu życia. A tam - moje jasne granice: bez myśli samobójczych, zero alko, prochów czy papierosów. Co z tego, jak codziennie przegrywam sam ze sobą, chociażby przeklinając.
Gimnazjalista
Złoty środek
Od zawsze byłam, jestem i będę zdania, że to chłopak powinien zaczynać znajomość. Ale jest pewne "ale". Z każdym dniem zauważam, że chłopcy w większości po prostu nie umieją zagadać, poznać się z dziewczyną. Jak tu znaleźć złoty środek, żeby nie być nachalną a jednocześnie sprawić, żeby sam zechciał się przyjaźnić z każdym dniem coraz bardziej i żeby częściej o mnie myślał? Tylko jak tu tyle czasu czekać spokojnie? No i boje się nagłego sprowadzenia na ziemię.
Licealistka
Wyjazd wolontariuszki
Pomagam niepełnosprawnej dziewczynie. Ostatnio zaskoczyła mnie propozycją naszego wspólnego wyjazdu na turnus z niepełnosprawnymi. Co innego pomoc w domu przez kilka godzin, jakieś wspólne wyjścia, a co innego 2 tygodnie pod moją opieką. Nie wiem, jakąś podjąć decyzję, bo z drugiej strony ciekawi mnie coś takiego, czuję, że to coś dla mnie. Ale czy nie jestem za mało odpowiedzialna?
Licealistka
Ta i żadna inna
Zakochałem się na poważnie. Co prawda jestem głęboko wierzący, a ona nie chodzi do kościoła, ale trudno. Wyznałem jej uczucie, ona się zgodziła na chodzenie, ale bardzo szybko uznała, że to nie dla niej. Powiedziała, że to nie ma sensu, że ona nie chce jeszcze chłopaka. Ale ja nie odpuszczam, robię jej propozycje każdego dnia, wysyłam SMS-y i staram się jak mogę. Bo ja czuję, że jesteśmy dla siebie. Co jeszcze mogę zrobić?
14-latek
Nie chcę być sam!
Mam problem bo teraz wszyscy chodzą, a ja prawie jedyny sam. Cały czas mówię, że to dobrze itp. ale jak tylko takie słowo mówię, to mnie zaczyna boleć serce, co jest dla mnie przykre. Zakochałem się w koleżance w 4 klasie i teraz jej wyznałem miłość, ale ona mnie odrzuciła, co było dla mnie ciosem i próbuję hartować serce, ale im więcej mówię o tym, że dziewczyna nie jest potrzebna, tym mnie bardziej boli serce. Nie wiem co mam o tym myśleć
14- latek
Najpopularniejsze
- Zapraszamy do lektury świątecznego numeru
- Wielka góralska rodzina
- Sandomierz miasto położone na 7 wzgórzach
- Tato, podaj!
- Kometa, gwiazda, planeta
- Betlejem to Boże Narodzenie i nic tego nie zmieni.
- Bobry w parku
- Rusz na Orszak Trzech Króli
- Światło Pokoju tym razem wyruszyło z Górnej Austrii
- W wigilijny wieczór rozpocznie się Rok Święty
