wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 7560 | WYNIKÓW
Odpowiedzialność za słowa
Wyróżniam się w szkole swoim wzrostem, masywną budową ciała. Wśród rówieśników jestem lubiany, nie mam żadnych problemów. Swobodnie kontaktuję się z dziewczynami. Tylko rok młodsi upatrzyli mnie sobie i wyzywają. Często bardzo paskudnie i obraźliwie. Wiem, że prowokują, ale ja potrafię to wytrzymać. Chociaż mam ochotę zareagować. Zastanawiam się jednak, czy nie poinformować ich wychowawczyni. Bo dlaczego mają się czuć bezkarni? Nawet jeśli to dla nich tylko żarty, jednak są pewne granice.
Szóstoklasista
Wybuchowy charakter
Często kłócę się z moimi rodzicami, zazwyczaj o byle co. Przez to często dochodzi również do nieporozumień między nimi. Zawsze potem przepraszam, ale lepiej jest tylko przez jakiś czas, a potem to znów wraca. Często mam wrażenie, że rodzice mnie prowokują, że wystawiają mnie na jakąś próbę. Jestem wybuchową osobą i oni o tym wiedzą. Ostatnio zaczęłam ich unikać, zamykając się w pokoju ucząc się. Nie wiem, co mam robić.
13- latka.
Z boku na własne życzenie..
Jestem niby lubiana, akceptowana, ale czuję, że żyję trochę obok klasy. Sporo w tym pewnie i mojej winy. Ale męczą i nużą mnie problemy koleżanek, ich fascynacje. Chciałabym poważnie podyskutować na ogólne tematy, ale nie ma z kim. Mam fantastyczną rodzinę, w której dużo żartujemy, kpimy. Każdy z nas ma swoje zainteresowania itd. Mam wrażenie, że jestem inna od rówieśniczek, więc czasami jest mi z tym źle, a czasami dobrze.
15-latka
Różna gusta muzyczne
Czy ja jestem zła, bo tak bardzo lubię muzykę młodzieżową i to raczej mocną? Mama się na mnie denerwuje, boi się, że zejdę na złą drogę, ale ja przy tej muzyce się odstresowuję, po kilku utworach jest mi lepiej, gdy zmęczona wracam ze szkoły. Mam jasne zasady życiowe, jestem głęboko wierzącą, ale czy przez to nie mogę słuchać ostrej muzyki? Ale może się mylę, może muzyka staje się moim bożkiem?
15-latka
Marzenia o ideale
Bardzo chciałabym poznać jakiegoś chłopaka, który byłby dla mnie oparciem, wspierał w trudnych chwilach, który by mnie docenił. Nie mam problemu z rozmową z kumplem z klasy, lecz jeśli mam rozmawiać z jakimś obcym chłopakiem-chowam się, uciekam. Moje dobre koleżanki zawsze miały powodzenie u chłopców. Pocieszałam je w chwilach miłosnych niepowodzeń i starałam się cieszyć z ich sercowych sukcesów. Zawsze traktowały mnie jako twardą, poważną dziewczynę, która nie ma uczuć.
Nastolatka
