wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 414 | WYNIKÓW
Rodziców się nie przekonuje
Na to, że rodziców nie trzeba przekonywać do swoich racji, bym nie wpadła, mimo że dostrzegam, że w jakiejkolwiek sprawie - czy mojej czy rodzeństwa – to przekonywanie niewiele daje. Czasem dużo daje spokojna rozmowa. Jak to w domu. Nie ma jednej recepty. Dziwne, że tego wcześniej nie dostrzegłam. Nie doszłoby do wielu bezsensownych kłótni. Nieraz trzymałam język za zębami czysto intuicyjnie. Pomogła mi Pani rozwiązać właśnie jeden z problemów mojej koleżanki. Zapomniałam o tej najprostszej metodzie, jaką jest rozmowa. Dziękuję raz jeszcze.
16-latka
Nikt się nie odwrócił
Zmieniłam gimnazjum i nie poradziłam sobie z wyższym poziomem nauczania w obecnej szkole. W związku z tym całkiem przestałam się uczyć, a do tego wagarować. Przestałam też mówić moim rodzicom o problemach. Brakuje mi z ich strony zrozumienia i bliskości, a także zaufania (akurat temu się nie dziwię). Starsze rodzeństwo ma swoje problemy i swoje życie. Wcześniej miałam u nauczycieli opinię grzecznej, wiecznie uśmiechniętej uczennicy z wieloma talentami i pasjami, lecz teraz zostałam uznana za dziewczynę, która się obija, nic nie robi i ucieka z lekcji. Okazało się, że na chwilę obecną będę mieć poprawkę z polskiego. Na szczęście po rozmowie z tatą pani powiedziała, że da mi ostatnią szansę. Załamałam się. Przestałam mieć na cokolwiek ochotę. Nagle też okazało się, że liceum muzyczne, do którego chciałam zdawać, nie ma w tym roku naboru. Moje marzenia właśnie legły w gruzach, a to co kocham i co chciałabym robić jest teraz nie do osiągnięcia. Wciąż zadaję sobie te same pytania: Dlaczego Bóg dając mi taki talent nie chce bym go rozwijała? Dlaczego wszyscy nagle się ode mnie odwrócili? Nawet Bóg. Jestem bardzo nieszczęśliwa. Nic mi się nie udaje
15-latka
To go przerasta?
Chłopak, który ze mną chodził kilka miesięcy, powiedział, że dalej nie da rady. Czuje bowiem wyraźnie, że to go przerasta, nie widzi sensu, że chce się rozwijać, a nie zajmować się dziewczyną. Gdy jest ze mną, to tego nie czuje, ale ledwo wróci do domu, to czuje, że nasze dalsze chodzenie nie ma sensu. Dużo o tym rozmawialiśmy, ale stwierdził, że dłużej nie wytrzyma, że jest za młody.
16-latka
Okazać przyjaźń
Mam jedną bardzo dobrą przyjaciółkę oraz inne koleżanki i przyjaciółki. Moja najważniejsza przyjaciółka i ja mamy dużo rodzeństwa, więc nie mamy własnych pokoi. "Nocowanki" też odpadają. Jak przyjaciółka do mnie przychodzi, to nie mamy spokoju, bo moje młodsze rodzeństwo cały czas się do nas przyczepia. Chciałabym, żeby ta przyjaciółka odrobinę dorosła (tzn. cały czas się mnie pyta "a co to znaczy?" "a skąd to wiesz?"). Może dzieje się tak, bo ona ma dużo młodsze rodzeństwo? Jak jej jakoś pokazać, że mi na niej zależy? Jak urozmaicić nasze spotkania i przekonać ją, abyśmy się spotykały częściej? (mieszkamy daleko, a ona się chce spotykać raz w tygodniu. ja bym wolała częściej) .Co Pani radzi?
11-latka
Ułamki są najgorsze
Gdy przychodzę ze szkoły od razu siadam do matematyki i siedzę nad nią kilka godzin i nic nie wchodzi mi do głowy, a te ułamki to najgorsze. Zdarza się, że nie mam czasu pograć na gitarze. Pani od matematyki prowadzi zajęcia dodatkowe, więc pytałam się, czy mogłam bym się zapisać, ale powiedziała, że nie.
11 latka
Kłótnie z młodszą siostrą
Często kłócę się z młodszą siostrą, 8- latką. Próbuję jej mówić że robi źle, ale mogę mówić 20 razy, a ona posłucha dopiero jak krzyknę. Wtedy wpadam w szał , idę z płaczem do pokoju i trzaskam drzwiami. Mama mówi żebyśmy do siebie dobrze się odzywały i nie krzyczały. Modliłam się już o to i starałam, żeby przestać się kłócić, ale siostra wnerwia mnie jeszcze bardziej odzywkami, tonem, jakim o mnie mówi. Do tego łatwo się denerwuję i jestem niecierpliwa. Jak to poprawić?
Bezradna 12-latka
Męcząca codzienność?
Codziennie jest to samo. Muszę wstać, zjeść śniadanie i do szkoły, gdzie wcale nie chce mi się iść. Dlaczego? Od razu chłopaki śmieją się, że ,, O idzie kujonka!" ,dokuczają mi, gdyż jestem prawie najmniejsza w klasie. A po szkole? Jeszcze gorzej. Przyjdę, ,,Zjedz obiad i ucz się, bo inaczej szlaban na komputer" lub ,, Jak zjesz, to do roboty". To bywa męczące, a moim dwóm siostrom wszystko przeszkadza. Nie mam ochoty już tak żyć... Nawet rodzinne obiady zmieniają się w kłótnię... Ale co mam robić? Mam z tym żyć?
Nastolatka
Najnowsze w serwisie
- A co ja z tego będę miał?
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- Każdy może być święty
- Roraty z "Małym Gościem"
- Świecący spray dla pieszych
- Archeolodzy znaleźli ponad 6 tys. budowli cywilizacji Majów
- Jezus nie boi się trudności
- Usłysz Biblię
- Pan Jezus wie, jakie jest ciastko
- Mała droga do nieba
Najpopularniejsze
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- A co ja z tego będę miał?
- Zgrana Stara Wieś
- Roraty z "Małym Gościem"
- Słowa i rysunki
- Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
- Jak trzymane w ręku mydło
- Chciałabym, żeby mój syn miał takiego katechetę
- Mamita, czyli mamusia
- Dzień Nauczyciela
