wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1158 | WYNIKÓW
Władcza mama
Moja mama ma bardzo władczy charakter. Do tego jest wybuchowa. Byle drobiazg wyprowadza ją z równowagi. Najchętniej rządziłaby wszystkimi i wszystkim. Już postanowiła, że ja będę lekarzem i nawet nie pyta mnie o zdanie. Tymczasem ja mam problemy z nauką, nie nadaję się na profil biologiczno- chemiczny, bywam rozmarzona, czytam w tajemnicy przed mamą powieści, leniuchuję, chociaż od rana jestem pospieszana. Tato ceni sobie tylko święty spokój i we wszystkim mamie ustępuje. Coraz częściej myśl,by uciec z domu.
Gimnazjalistka
Tęsknota za obozem
W lipcu pojechałam na obóz do stadniny koni. Było świetnie, jakbym mieszkała tam od dawna. Codziennie miałam kontakt z końmi, które bardzo kocham. Gdy przyszedł czas wyjazdu, nie mogłam się rozstać z tym miejscem i z końmi. Chciało mi się płakać. W domu nie mogłam powstrzymać łez, ani znaleźć sobie miejsca. Czułam się jak zwierze uwięzione w klatce, tam w stadninie byłam taka wolna. Teraz gdy pomyśle o koniach i o obozie to zaczynam płakać. Prosiłam Pana Boga o to, abym już nie płakała, ale to nic nie dawało. Jak mam pozbyć się tej tęsknoty?
Nastolatka
Niepotrzebne obawy?
Mam dobrego chłopaka, a ja się nie do końca cieszę. Bo ciągle czekam, że on mnie odrzuci. Mam wrażenie, że się tak stanie. Martwię się wszystkim. Wybieramy się na różne studia do różnych miejsc, więc martwię się, że przestaniemy być parą. On pozna inne dziewczyny, ja chłopaków, będziemy się rzadko widywali. Nie rozumiem, dlaczego mam takie problemy!
16-latka
Nieudane wakacje
Tak się cieszyłem na wakacje, a tymczasem mam ich dosyć. Czuję się samotny, stałem się niepewny. Spędzam całe dnie przy komputerze, prawie nie wychodzę z domu. Kilka razy zapraszali mnie, bym wyszedł, bym przyszedł do kogoś, ale nie poszedłem, boję się, że powiem jakieś głupstwo. Siedząc w domu też nie jestem zadowolony.
Gimnazjalista
Przebaczenie odrzucenia
Jestem dzieckiem adoptowanym. Popełniam przez to wiele błędów, bo przecież jak mam normalnie żyć, skoro własna matka mnie nie chciała. Nie rozumiem, jak można alkohol postawić wyżej niż własne dziecko. Nie mogę jej wybaczyć. Jednocześnie boję się, że i ja będę do niej podobna, przecież to moja mama, ona mnie urodziła. Moi adopcyjni rodzice są bardzo wyrozumiali, ale martwią się, bo szarpią mną ostatnio sprzeczne uczucia. Najgorsza jest jednak złość i żal, że zostałam porzucona. Mówią mi, że powinnam matce przebaczyć. Czy taki czyn można przebaczyć?
Adoptowana
Wieka presja
Do mojej szkoły chodzi kilka fajnych dziewczyn, ale ja nie umiem przebywać w grupie. Wszystko przez mój charakter. Jak zacznę z którąś z nich rozmawiać, to rozmowa szybko się kończy, bo nie wiem, co mam za bardzo powiedzieć, o czym rozmawiać. Nie mam odwagi którejś z nich powiedzieć, że mi się podoba. Z drugiej strony, jeżeli nie znajdę kogoś, w kim się zakocham i nie będę mógł szczerze porozmawiać, to zwariuję.
Gimnazjalista
