wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 352 | WYNIKÓW
Krytycznie o rodzicach
Moi rodzice zawsze wytykają mi błędy itp. Oni nie nadają się na rodziców, bo np. pytam się taty, czy pomoże mi w zadaniu, a on mówi „zaraz” i tak potem mi nie pomoże, a moja mama tak samo. Dlatego piszę do starszej przyjaciółki. Gdy mama zapomni wziąć telefon z domu, to każe mi przynieść, a gdy ja proszę, żeby chwyciła po drodze mój telefon, to mówi, że ja też mam nogi itp. Wychowywać się musiałam sama, nikt mi nic nie pokazał, chyba, że dziadek, który się mną opiekował. Musiałam sama się uczyć podstawowych prac domowych. Czy takie osoby to rodzice? Co mam dalej robić?
12-latka
Czy to ma sens?
Z tym chłopakiem jestem oficjalnie od 2 tygodni ale już wcześniej „kręciliśmy” ze sobą. Poznaliśmy się teraz w liceum. Jest to chłopak jakiego sobie wymodliłam, bo chciałam, żeby nie śmiał się z tego, że jestem katoliczka itp. On też jest katolikiem, chodzi do kościoła (juz raz z nim byłam na mszy i na różańcu ) i ma pewne zasady(?). Zszokowało mnie to, bo jest z towarzystwa tych, co dużo piją i imprezują. Ale rodzice i tak są niechętni, nie zgadzają się na nasze spotkania. Ten związek nie będzie miał sensu jeśli moi rodzice będą tak nastawieni do niego. Nawet nasz ksiądz próbował z nimi rozmawiać, ale rodzice wiedzą swoje.
15-latka
"Otwarte okno"
Moje dzieciństwo było ciężkie z pijącym ojcem. Aż tu niedawno ojciec przestał pic, rzucił też palenie, wystraszył się choroby. Niestety, wcale nie jest teraz łatwiej, bo ojciec jest drażliwy, do wszystkiego się wtrąca, a z mamą to się im raczej nie układa. Tymczasem ja bym się chciała im zwierzać z moich problemów. Już za rok matura, co dalej, tyle spraw. Mam cudownego chłopaka, świetnie się dogadujemy, mam grupę przyjaciół, ale dom to miejsce, w który najczęściej wybucham, czego się potem bardzo wstydzę. Czy to za wielkie pragnienie, by można się z rodzicami dogadywać, rozmawiać, szukać wsparcia?
Licealistka
Pocięty problem
Stanowimy silną i dobrą grupkę przyjaciółek. Niestety, jedna z nas zaczęła się ciąć. Mówi, że to przez rodziców, którzy nie okazują jej uczuć, którzy ją tylko krytykują. Wiemy, że ma ciężej od nas, że w jej domu nie panuje ciepła atmosfera. Ale tłumaczymy, że cięcie nie ma sensu. Już nie wiemy, czy grozić, czy tylko pocieszać. Sytuacja nas przerasta, a ona w imię przyjaźni zabrania o tym mówić dorosłym.
Przyjaciółki
Podział ról
Nastawiłam uszu, ale, niestety, najpierw obie matki skupiły się na porządkach. No tak, przyjemność każdych świąt musi być okupiona straszliwym zapachem środków czystości. Zapadłam więc w drzemkę, ale zerwałam się na nogi na dźwięk słowa polędwica, karczek, pasztet, mazurek, sernik. Nawet słoneczna pogoda, o ile nastanie, nie zmusi mnie w te dni do opuszczenia kuchni.
