wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1471 | WYNIKÓW
Oddaj to Panu Bogu
Od lat mam w sercu pewnego chłopaka, ale postanowiłam po raz kolejny, że to już koniec. Mimo gorących modlitw nie pojawiła się wzajemność. Tak się męczyłam, że teraz modlę się, by już mieć wole serce. I gdy już w kościele spływa na mnie wielki spokój, ukojenie, to nagle go widzę i pojawia się pytanie, dlaczego on mi wchodzi w zasięg wzroku, gdy już prawie jestem wolna? Oszaleję do tej huśtawki, to jest męczące, mama tego dosyć.
Umęczona
Tak nie można
Tego chłopaka znałam od dzieciństwa. Postanowiliśmy spróbować z chodzeniem, chociaż dzieli nas sporo kilometrów. Do tego każde z nas ma sporo ciężkich zajęć dodatkowych. Mimo tego staraliśmy się jak najczęściej spotykać. Gdy to było niemożliwe, urządzałam awantury, sprawiałam mu przykrość, bo przecież się starał. Nie wytrzymał, zerwał i proponował powrót do przyjaźni. Wtedy zrozumiałam, jak bardzo mi na nim zależy, lecz dalej się awanturowałam, oskarżałam. Zablokowaliśmy w końcu siebie, ale źle się z tym czuję, tęsknię.
Licealistka
Po rozstaniu
Byliśmy ze sobą pół roku, postanowiłam zakończyć związek. Potem było pełno niejasnych sytuacji, myśli, że może do siebie jednak wrócić? Jednak chłopak nie traktował mnie nawet dobrze. Z moich uczuć często żartował Problem w tym, że nie potrafię być z nim w koleżeńskich relacjach. Po prostu go znienawidziłam. Jesteśmy razem w klasie i na sam jego widok od razu robię się zła. Rezygnuję z wycieczek i ognisk, ze wszystkiego, gdzie on ma być. To ostatnia klasa gimnazjum i tak bym chciała, żeby była wyjątkowa.
Gimnazjalistka
Zauroczenie mimo woli
Jakiś czas temu koleżanka zdradziła mi, kto jej się podoba. To chłopak, którego obie znamy, ale ja bardziej, więc postanowiłam ich zaprzyjaźnić. Od tego czasu gadałam z nim na żywo. Ostatnio poprosił mnie, żebym mu coś wysłała na facebooku. Skorzystałam z okazji i rozkręciłam rozmowę. Od tamtego momentu zaczęłam często Z nim gadać na fb i zakochałam się w nim bez pamięci! Moja przyjaciółka nic nie wie. Nie wiem jak jej to powiedzieć. Boję się stracić przyjaciółkę, ale nie mogę zrezygnować z niego.
Zakochana
Władcza mama
Moja mama ma bardzo władczy charakter. Do tego jest wybuchowa. Byle drobiazg wyprowadza ją z równowagi. Najchętniej rządziłaby wszystkimi i wszystkim. Już postanowiła, że ja będę lekarzem i nawet nie pyta mnie o zdanie. Tymczasem ja mam problemy z nauką, nie nadaję się na profil biologiczno- chemiczny, bywam rozmarzona, czytam w tajemnicy przed mamą powieści, leniuchuję, chociaż od rana jestem pospieszana. Tato ceni sobie tylko święty spokój i we wszystkim mamie ustępuje. Coraz częściej myśl,by uciec z domu.
Gimnazjalistka
Nie przesadzaj
Mam wyrzuty sumienia które codziennie bardzo mnie męczą. Bardzo kocham swoich rodziców, którzy są cudowni. Lepszej rodziny nie mogłam sobie wymarzyć, rodzice zawsze chcieli wychować mnie i rodzeństwo jak najlepiej. Niestety, zdarzyło mi się przeklinać czy oglądać coś niewłaściwego. Trwam od kilku miesięcy w postanowieniu, że to się nie zdarzy. Gdyby rodzice się dowiedzieli, uciekłabym ze wstydu. Jestem na siebie tak bardzo zła, że ich zawiodłam, że pomimo najlepszego wychowania tak postąpiłam. Jestem złą córką. Staram się pomagać w zamian za to, co robiłam.
13-latka
Gorsze oceny
Sama nie rozumiem dlaczego pojawiły się u mnie gorsze oceny. I to z moich wiodących przedmiotów. Postanowiłam, że co by się nie działo, nie mogę popadać w jakąś apatię, pozostawać bierną wobec zaistniałej sytuacji. Może faktycznie Pan Bóg chce mi pokazać, że przeznaczył mnie do czegoś innego niż ja myślę. Tym bardziej, że dzisiaj pani nauczycielka przedmiotu, który już skończyłam, ale naukę nadal kontynuuję, aby był punktem wyjścia w razie zmiany planów zachęciła mnie do ponownego zastanowienia się, czy nie zdawać tego przedmiotu na maturze rozszerzonej
To niedopuszczalne
Mamy w klasie dziewczynę o specyficznym zachowaniu, ale jest spoko według mnie, bo nikt idealny nie jest. Przezywają ją, strasznie jej dokuczają i nie kończy się to na słowach, ale popychają ją, szarpią, szturchają. Dziś na lekcji cały czas ją kopali, a ja siedziałam obok niej i postanowiłam, że ja obronie. Chcę o tym powiedzieć wychowawczyni, ale żeby nikt się nie dowiedział, że to wyszło ode mnie, bo znam moją klasę. Zresztą, dzisiaj ze mnie też się śmiali, ale ja się tym nie przejmuję.
Licealistka
Nieśmialość wobec chłopaków
Zmieniłam szkołę, w której wszyscy byli dobrani w "pary" przyjaciółek lub w "paczki", nie wpuszczające do siebie innych. Teraz mam wyrzuty sumienia, bo przeze mnie rozpadła się taka "para". Jakiś czas później postanowiłam, że znajdę sobie kolegę, ale to nie jest łatwe w takiej szkole, gdzie przeważają dziewczyny. Próbowałam nawiązać kontakt. Odkryłam, że nie potrafię się odezwać do chłopaka! Po prostu właśnie wtedy wszystko co jest sensowne ucieka mi z głowy. Nie rozumiem dlaczego tak jest, bo w wcześniejszej szkole rozmawianie z chłopakami było naturalne. I co z tym teraz zrobić?
12-latka
