wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2690 | WYNIKÓW
Domatorka
Nie mam siły do samej siebie ani do rodziców. Wiem, że chcą dla mnie jak najlepiej, ale z jedną sprawą nie umiemy się dogadać. Od końca zerówki do szóstej klasy jeździłam na obozy letnie. W pewnym momencie nie mogłam znaleźć takiego, który by mnie zainteresował, a teraz odechciało mi się na nie jechać. Mam też kłopoty z integracją, zwłaszcza z dziewczynami. Dlatego powiedziałam, że nie pojadę. Tata zaproponował wyjazd z rodziną, ale ja nie dogaduję się z kuzynami. Obawiam się, że rodzinka i tak mnie wyśle, może nawet bez mojej zgody. Co powinna im powiedzieć i jak? Przecież mam pomysły na lato. Ćwiczenie szkicowania, próbowanie pisania książki, spacery po okolicy. Poproszę o jakąś radę.
Mało przyjacielska 14-latka.
Problem "samotnej wyspy"
Niektóre zachowania moich rówieśników mnie odpychają (siedzenie nieustannie z nosem przed ekranem, obgadywanie innych, picie, palenie itd. Przed to czasami wydają mi się nudni i sama siebie pytam, czy naprawdę chciałabym mieć takich przyjaciół. Przez to czuję się czasami bardzo samotna. Ogromną
popularność zyskuję za to, gdy ktoś potrzebuje pracy domowej albo dowiedzieć się, co było na ostatnim sprawdzianie. Mieszkam w odległej miejscowości, czuję się jak samotna wyspa z moimi wartościami i zachowaniem.
Licealistka
Nie znają Boga...
W mojej klasie prawie wszyscy chodzą na religię, mówią różne mądre rzeczy, kiedy katechetka o coś zapyta, ale na tym się kończy. Może oprócz dwóch dziewczyn, nikt nie bierze Boga na serio. Po prostu nikt im nigdy nie pokazał, jak wywalone w kosmos może być życie chrześcijanina. I to nie jest wcale ich wina. Lubię ich i oni mnie, ale oni piją i palą (nie tylko papierosy), a ja nie, i jednocześnie wszyscy doskonale wiedzą, że nie ma takiej opcji, żeby mnie do tego namówili. Podczas przypadkowego spaceru przegadałem sporo czasu z klasową koleżanką, którą razi klasowe pijaństwo i palenie, ale ona ma zakodowane, że Bóg to średniowieczne zabobony i że to jest jedna wielka lipa i rozumiem ją, bo nie wszyscy mieli tyle farta w życiu, żeby trafić między ludzi, którzy im pokażą wiarę. Ciężko z nią w ogóle rozmawiać o Bogu - no taki ma już charakter, po prostu uważa to za bzdury. Ale chciałbym jakoś pokazać jej, że się myli w kwestii wiary, że Bóg jest life-changing i że jest nie-potrafię-znaleźć-takiego-określenia-bo-jest-za-fajny. Tylko jak z nią pogadać, skoro zawsze siedzi z koleżanką?
Licealista
Proste rozwiązanie
Jestem osobą bardzo spokojną, życzliwą, nie miałam nigdy wrogów, dobrze się uczę. Ostatnio jedna z koleżanek wyraźnie coś do mnie ma. Wiem, że źle nastawia do mnie inne osoby, że mnie obgaduje. Unika mnie, ale ja czuję jej niechęć. No i wzrasta i we mnie coraz większa niechęć przechodząca powoli w nienawiść. Żyłam spokojnie, póki ona nie zaczęła mieszać. Chciałabym się jej pozbyć z klasy.
Gimnazjalistka
Najnowsze w serwisie
- Módlmy się za tych, którzy nam pomagają
- Siostra Faustyna – zakochana po uszy
- Podwórkowe Koła Różańcowe Dzieci
- Co znaczą słowa: "biada"?
- Nieść Chrystusa innym
- Wspomnienie aniołów stróżów
- Chcą być blisko Jezusa
- Moim powołaniem jest miłość
- Zemsta jest czymś, co nie podoba się Panu Bogu
- Bóg widzi wszystkie twoje dobre uczynki
Najpopularniejsze
- Siostra Faustyna – zakochana po uszy
- Módlmy się za tych, którzy nam pomagają
- Już jest blisko!
- Październikowy numer "Małego Gościa"
- U Polski bram trzymamy straż
- „Niech żyje król! Koronacje Sasów na Wawelu”
- Gdzie jest twoja rybka?
- Moim powołaniem jest miłość
- Jak skutecznie się uczyć?
- Znamy hasło i logo ŚDM 2027
