Problem "samotnej wyspy"
Niektóre zachowania moich rówieśników mnie odpychają (siedzenie nieustannie z nosem przed ekranem, obgadywanie innych, picie, palenie itd. Przed to czasami wydają mi się nudni i sama siebie pytam, czy naprawdę chciałabym mieć takich przyjaciół. Przez to czuję się czasami bardzo samotna. Ogromną popularność zyskuję za to, gdy ktoś potrzebuje pracy domowej albo dowiedzieć się, co było na ostatnim sprawdzianie. Mieszkam w odległej miejscowości, czuję się jak samotna wyspa z moimi wartościami i zachowaniem. Licealistka
Wytrzymaj do zakończenia liceum i oto już niedługo przekonasz się, że nie jesteś samotną wyspą, że takich osób, podobnych do Ciebie, jest sporo. Ponieważ lubisz się uczyć, więc z pewnością wyjedziesz na studia. Bardzoważne, by to były studia dzienne, w publicznej, bezpłatnej uczelni. Gdy tylko zamieszkasz w tym większym mieści, zacznij chodzić na spotkania duszpasterstwa akademickiego, a do tego może będzie też oaza studencka. Będziesz zdumiona, jakich spotkasz tam ludzi. Otwartych, radosnych, niepijących, niepalących, z zasadami, kreatywnych. Przed Tobą więc wielka przygoda i ciekawe spotkania. Twoi rówieśnicy są w wieku, gdy męczą się z kompleksami, ubierają różne maski i wszyscy zachowują się tak samo. Ale na studiach poznasz ludzi , którzy robią to, co uważają za słuszne. A potem spotkasz swoich rówieśników ze szkoły i okaże się, że dojrzeli, że są bardzo sympatyczni, chociaż pewna grupka to dalej będą ofiary pop kultury. Wytrzymaj jakoś, bądź radosna, rozglądaj się uważnie, bo możliwe, że jest jeszcze jakaś grupka osób myślących tak jak Ty, ale one są ciche, nie dają się zauważyć, często trochę się maskują. Czy nie ma w pobliskiej parafii grupy oazowej lub innej młodzieżowej? Czy w Twojej miejscowości jest chociaż dwoje w Twoim wieku, z którymi można czasami zwyczajnie pogadać? Czy zapisałaś się już na ŚDM? Bo to takieważne, byś pojechała do Krakowa i zobaczyła, jak Was dużo!
Zadaj pytanie:
