wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 10737 | WYNIKÓW
Siedzę, milczę, patrzę...
Mam siostrę i przyjaciółkę z którymi cały czas gdzieś jeździmy. Spotykamy się z koleżankami i kolegami. Moja siostra i moja przyjaciółka mają chłopaków. Gdy koleżanka nie miała, zawsze siedziałyśmy razem i czułam się normalnie, a gdy już się z nim związała, ja siedzę sama i do nikogo się nie odzywam i tylko się na nich wszystkich patrzę. Co mam zrobić, żebym była śmielsza.
Gimnazjalistka
Psi detektyw
Moje kochane dziewczynki fascynują się od pewnego czasu kryminałami dla dzieci. Podziwiają Maję i Lassego, którzy są dociekliwi, sprytni, fantastycznie kojarzą fakty i pomagają odnaleźć sprawców drobnych przestępstw. Lola i Zosia czytają niezwykle uważnie, z ciągłymi przerwami na analizę sytuacji. Próbują same dojść do wykrycia sprawców lub sprawcy. Gdy ktoś im kupi kolejny tom „Tajemnic”, to skracają spacer, byle wpaść do domu i czytać.
Kamil
Szczęść Boże,
U mnie dopiero ferie zimowe się zaczęły i na razie nie nudzę się nawet troszkę. Mam kilka planów jak miło spędzić czas i mam nadzieję, że uda mi się je zrealizować.
Oczywiście jest również miejsce dla Pana Boga. W niedzielę zaczynamy rekolekcje, które będą trwały aż do Środy Popielcowej.
Na zdjęciu jestem z moim rodzeństwem, jest to pamiątkowe zdjęcie z roczku mojego braciszka.
Pozdrawiam
Niepotrzebna obsesja
Przeze mnie koleżanka się na mnie obraziła, nie przyjmowała długo przeprosin. Przez pewien czas byłem dla niej złośliwy. I oto jak na ironię zakochałem się w niej. Zacząłem być dla niej bardzo miły i z nią dużo rozmawiać, jednak bez większych rezultatów. Dostałem na jej punkcie
kompletnej obsesji. Co powinienem z tym zrobić? Czy mam jeszcze jakieś szanse, by mnie pokochała lub chociaż polubiła?
Nastolatek
Lekkie zranienie
W czasie wakacji poznałam bardzo miłego kolegę, który szybko wyznał mi uczucie i prosił o chodzenie. Ale ja nic nie czuję i też nie chcę. Z drugiej strony to fajny chłopak, więc wszystko mu wyjaśniłam. Zaproponowałam przyjaźń, on się zgodził. Kapitalnie się z nim pisze, on jest mądry, ma wiele ciekawych zainteresowań. Lecz w jego listach jest coraz więcej miłych i czułych słów. Nie chcę tego,
12-latka
Pomóc w powrocie
Mam wspaniałego przyjaciela, mądrego i myślącego chłopaka. Już jakiś czas temu zaczęliśmy się różnic w gustach muzycznych. Słuchał złej muzyki, ze złymi tekstami. No i stało się- napisał niedawno, że przestaje chodzić do kościoła, że jest niewierzący. Dla mnie to straszne. Chcę o niego walczyć, bo wiem, że jest dobry. Postanowiłam mu posyłać linki do dobrej muzyki. Będę się za niego modliła, ale co jeszcze mogę zrobić?
Licealistka
Różnice zdań
Cały czas się nie zgadzam z rodzicami. Mam inne zdanie. Inaczej myślę. Może to kwestia dorastania, ale ja chcę żyć tak, jak było kiedyś. Wtedy byłam ich ulubionym dzieckiem. Teraz nadal mnie bardzo mocno kochają, ale ciągle się sprzeczamy. Jesteśmy bardzo religijną rodziną. Na spotkaniach wspólnoty myślę, że nakładamy jakieś maski, udajemy zgraną rodzinkę. Jednak między nami coś pękło. Co mam robić, żeby naprawić tę relację?
13-latka
Męcząca zazdrość
Chcieliśmy z kuzynem dostać się do jednej szkoły. Bardzo lubię jego towarzystwo i czas z nim spędzony. Jednak do tej szkoły się nie dostałam. Zaczęłam mu strasznie zazdrościć. Gdy mówi o swoich lekcjach itd. mam wyrzuty sumienia, że mogłam się bardziej postarać na egzaminie wstępnym. Płaczę po nocach i myślę jedynie o tym, co by było, gdybym jednak się dostała i była w ich gronie. Czuję się fatalnie.
Załamana
Koci dylemat
Rok temu urodziły mi się 3 najdroższe, najukochańsze w świecie kotki. Kocica umarła. Ale mieszkam z babcią, która nie lubi zwierząt i pozwoliła mi zostawić dwa koty, a jednego oddać. Nie chciałam tego, ale po kilku miesiącach walk oddałam jedną koteczkę. To było jakieś pół roku temu. Od tego czasu chociaż przyzwyczaiłam się, że jej nie ma, mimo to jest mi przykro, śni mi się. Aż tu nagle zupełnie przypadkiem zobaczyłam ją na pewnym podwórku. Zawołałam ją, podeszła do mnie, obwąchała, myślę, że mnie poznała. Od tego czasu z jednej strony się cieszę, bo wygląda zdrowo i ślicznie, a z drugiej - i tu mam ten koszmarny dylemat - mam ochotę ją po kryjomu zabrać. Ale boję się grzechu. Kocham tę kotkę, nie chciałam jej oddawać. To moje kochane zwierzątko, którego pozbyłam się pod wpływem strachu i szantażu, że babcia sama się z nimi rozprawi.
Miłośniczka kotów
Z czego zrezygnować?
Gram na instrumentach, tresuję psa, czasami piszę powieść, gram na komputerze (zauważyłam, że niewiele brakuje mi do
uzależnienia) i chodzę do stajni, gdzie zajmuję się końmi. Chciałabym także się nauczyć na nich jeździć, ale moi rodzice się na to nie zgadzają. W szkole uczę się bardzo dobrze, ale idzie mi (powoli) coraz gorzej. Rodzice chcą mi zabronić spotkań ze zwierzętami (uważają, że cały czas o nich myślę - tak samo jak o grach i dlatego opuszczam się w nauce), a ja bardzo je kocham i wolę ograniczyć dostęp do komputera. Co do ćwiczeń na instrumentach, także się opuszczam, a moi rodzice nie mają dużo pieniędzy i coraz częściej mówią, że mało ćwiczę i wypiszą mnie ze szkoły muzycznej. Muzyka jest moją drugą miłością obok książek i zwierząt. Pomijam problemy z moimi rówieśnikami z klasy, bo takie też mam.
Co mam zrobić? Proszę o dobrą radę.
Gimnazjalistka, 14 lat
