wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 986 | WYNIKÓW
Warto wyjaśniać sytuuację
Pisałam z dziewczyną z dalekiego kraju, rozmawiało się nam zawsze dosyć dobrze (w mojej opinii). Jednak od pewnego czasu zaczęła rzadko odpisywać, w końcu nawet po prawie tygodniu. Wydawało się, jakby nie była zainteresowana naszą rozmową. A widziałam ją dodającą posty na facebooku itp. Zamiast zapytać wprost o co chodzi, też zaczęłam tak odpisywać. I nasze odpowiedzi były takie, jakbyśmy się obraziły. W końcu urwałam kontakt. Bardzo mi jej brakuje, bo naprawdę ją lubiłam. I zastanawiam się, czy nie napisać jednak i spróbować szczerze wyjaśnić całą sytuację. Chyba, że lepiej odpuścić, zapomnieć.
Zakłopotana
Nie wiem, czego chcę
W pierwszej klasie totalnie się nienawidziliśmy. Kłótnie były na porządku dziennym. Później nawet się polubiliśmy. W tym roku cały czas zwraca się do mnie jakimiś słodkimi zwrotami, jest nadzwyczaj miły. Wreszcie powiedział, że mu się podobam. Tylko, że nie wiem, co czuję. Czuję się potwornie, nie chcę go skrzywdzić ani robić nadziei. On chce się spotkać poza szkołą, jak mu to wyjaśnić, że ja nie wiem, czego chcę.
Gimnazjalistka, klasa III
Wybłagane oceny
Jestem załamana moją sytuacją. Postawiłam sobie poprzeczkę dość wysoko, chce mieć oceny takie jak na semestr albo wyższe, tymczasem nie jest dobrze. W I semestrze wiele ocen poprawiałam w ostatniej chwili, coś tam wybłagałam, średnia była świetna, ale ja wiedziałam, jaka jest prawda. Rodzice pękali z dumy, dalsza rodzina gratulowała. Co będzie, jeśli niektóre oceny spadną w dół? Każda lekcja wywołuje u mnie ogromny stres. Boję się materiału z matematyki, bo chociaż siedzę i ćwiczę godzinami, nie rozumiem. Chciałabym się uczyć bez tego lęku, że mi się coś nie uda. Tymczasem klasa ma rewelacyjne oceny. Już nie mam siły. Każda gorsza ocena wywołuje u mnie nienawiść do samej siebie. Boję się gadania babci, że nie uczę się tak dobrze jak rodzice.
Licealistka
Jak pogodzić przyjaciół?
Stanowimy grupę kilku przyjaciół. Kolega zauroczył się w jednej z koleżanek i poprosił o chodzenie. Zgodziła się, ale na drugi dzień powiedziała, że się wycofuje, że jest za młoda, bo dopiero w V klasie i nie chce. On się obraził, nazwał kłamczuchą, namawia mnie, bym zerwała z nią kontakt. To samo ona- jest na niego zła, radzi, bym się od niego odsunęła. A ja lubię oboje i chcę im pomóc.
Szóstoklasistka
Męcząca presja
Wszyscy w klasie wywierają na mnie presję z powodu kolegi, który się we mnie zakochał. Klasa uważa, że pasujemy do siebie. Męczą mnie nieustannie, próbują różnymi podstępami doprowadzić do spotkania w cztery oczy . Ja nie chcę być z nim, a na pewno nie w gimnazjum. Najbliższa koleżanka pisze do niego, podpowiada mu, co ma robić by mnie zdobyć. Ja już nie radzę sobie z tym wszystkim, jak wracam do domu, to praktycznie codziennie płaczę. Prosiłam, tłumaczyłam, ale to nic nie daje. Nawet jedna z nauczycielek żartuje na ten temat.
15-latka
Lepiej przeprosić
Do mojej szkoły doszedł chłopak. Wypytywał o mnie kolegów, przyglądał się mi. A teraz napisał SMS-a z pytaniem, czy chcę z nim chodzić. Przecież on mnie nawet nie zna. Bardzo nie lubię takich zachowań. Poza tym, nie mam ochoty na ŻADNE chodzenie. Moja odpowiedź była chamska. Było to spowodowane moją nieufnością, w końcu to zawsze mógł być żart. Tak czy inaczej, żałuję, że zachowałam się tak wobec niego. Może on naprawdę był /jest/ we mnie zauroczony, a ja byłam dla niego taka niemiła, zamiast wytłumaczyć na spokojnie.
Szóstoklasistka
