wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 655 | WYNIKÓW
Dokuczliwa koleżanka
Do mojej klasy chodzi koleżanka z podstawówki, która jest bardzo popularna, co chwila znajduje jakiegoś chłopaka i ogólnie prawie wszystkim podoba. Uczy się słabo, mocno maluje się, wyzywająco się ubiera w przeciwieństwie do mnie. Bardzo często rani mnie, wyśmiewa się, udowadnia że czuję się jako osoba "do niczego ". Mimo że dobrze sie uczę, mam koleżanki to jednak mam bardzo niska samoocenę, gdyż właśnie ona mnie obgaduje na każdym kroku, podkreśla, że jestem gruba czy brzydka i kilka razy obraziła mnie przed kolegami. Trudno się jej sprzeciwić, bo wszyscy staną za nią. Mam problem z sobą i nie wiem, co o sobie sądzić.
15-latka
Niezadowolona mama
Moja mama nie jest zadowolona, że mam tę dziewczynę i że ją mam. Pewnie by wolała, bym siedział w domu, by mnie nie ciągnęło bez końca do niej. Ciągle mnie straszy, że mnie nie puści. Rodzice mojej dziewczyny traktują mnie inaczej, cieszą się, że coś tam pomogę itd. Dla ojca nie ma problemu, że mam dziewczynę, ale mama wciąż ma jakieś ale.
16-latek
Pomaganie w domu
Rodzice dużo pracują, a my wszyscy zawsze mieliśmy to gdzieś, że mama zastaje bałagan. Jakiś czas temu dotarło do mnie, że zachowywaliśmy się jak małe dzieci, którym wszystko trzeba powiedzieć. Teraz pomagamy, ale starszy brat nie chce się włączyć. On chyba w dorosłym życiu będzie jak małe dziecko
Gimnazjalista
Niebezpieczne hobby?
Bardzo lubię mitologię grecką i interesuję się nią. To takie moje hobby. Ale sumienie mnie gryzie. Jako chrześcijanka chodzę do kościoła i ,,uważam" na religii (bo u nas na religii jest zawsze głośno). Ale czuję, że Pan Bóg traci moje zainteresowanie. No, i jeszcze zadałam sobie ostatnio pytanie ,,skąd mamy pewność, że po śmierci trafimy do Sądu Ostatecznego, a nie, na przykład, nad rzekę Styks, a później do Elizjum czy na Równinę Kar?". Nie mam pojęcia, co z sobą zrobić.
Nastolatka
Chaos na każdym poziomie
Czasami mam wrażenie, że wpadam w chorobę psychiczną. Wyobrażam sobie, że jestem tylko ludzikiem w sztucznym świecie, że ktoś napisał scenariusz, ustawia pionki, w tym mnie. Tyle spraw jest trudnych, szczególnie rodzice, którzy od lat nie potrafią się dogadać i w domu bywa ciężko. Brat jest zbyt dorosły, by mnie zrozumieć, ma swoje życie. A ja w domu często pyskuję ranię bliskich, chociaż przecież tego nie chcę. Jedyna przyjaciółka się wyprowadziła. Nie mam się komu zwierzyć, przed kim wygadać. Jak tu nie zwariować? Boję się swoich myśli.
17-latka
