wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 355 | WYNIKÓW
W nowej szkole
Zawsze byłam cicha i nieśmiała. Ale to się już zmienia, czuję coraz więcej odwagi. Wiem, że w technikum będzie przewaga chłopaków, którzy mnie peszą, których obawiam się ze względu na głupie uwagi dotyczące wyglądu, figury. Jestem już ciekawa, jak to będzie. Uznałam, że w nowej szkole muszę zrobić wrażenie miłej osoby ale z drugiej strony takiej, żeby koledzy czuli jakiś respekt do mnie i nie pozwalali sobie za bardzo.
16-latka
Wybłagane oceny
Jestem załamana moją sytuacją. Postawiłam sobie poprzeczkę dość wysoko, chce mieć oceny takie jak na semestr albo wyższe, tymczasem nie jest dobrze. W I semestrze wiele ocen poprawiałam w ostatniej chwili, coś tam wybłagałam, średnia była świetna, ale ja wiedziałam, jaka jest prawda. Rodzice pękali z dumy, dalsza rodzina gratulowała. Co będzie, jeśli niektóre oceny spadną w dół? Każda lekcja wywołuje u mnie ogromny stres. Boję się materiału z matematyki, bo chociaż siedzę i ćwiczę godzinami, nie rozumiem. Chciałabym się uczyć bez tego lęku, że mi się coś nie uda. Tymczasem klasa ma rewelacyjne oceny. Już nie mam siły. Każda gorsza ocena wywołuje u mnie nienawiść do samej siebie. Boję się gadania babci, że nie uczę się tak dobrze jak rodzice.
Licealistka
Same problemy
W podstawówce byłam całkiem samotna, uznawana za dziwaczkę. W gimnazjum znalazłam dobrą koleżankę, potem dołączyła kolejna. Z biegiem czasu wszystko zaczęło się burzyć. One mnie chyba w ogóle nie słuchają, albo słyszą to, co chcą usłyszeć. Niby spędzamy razem czas, ale nie są mi bliskie. Na ostatnim spacerze tak mnie zdenerwowały, że odeszłam bez pożegnania. Nie dogaduję się również z mamą. Czuję się ograniczana przez nią, mam wrażenie że mnie nie słucha. Ciągle się kłócimy. Do tego jedna z przyjaciółek ma już chłopaka, druga kilku adoratorów, a ja?
15-latka
Jasne sygnały
Spotkaliśmy się w gimnazjum. Typ podrywacza, urokliwy, odważny, pewny siebie. Zawsze mówiłam, że mnie coś takiego denerwuje, a stałam się jedną z jego ofiar. Przez trzy lata on bardzo się zmienił. Jestem nieśmiała, bardzo dobrze się uczę, jestem katoliczką. Myślałam, że oddalając go od siebie, zapomnę. Nie rozumiał mojego zachowania, ale nie chciał pozwolić na to, by nasze kontakty zanikły. Teraz zauważyłam, że patrzy na mnie takim głębokim spojrzeniem, jakby chciał pochłonąć każde moje słowo. Traktuję go szorstko, a bardzo mi na nim zależy.
Gimnazjalistka, klasa III
Najnowsze w serwisie
- Sytuacja meteo się uspokaja, ale jest wciąż niebezpiecznie
- Życzę wam dobrego startu w nowy tydzień
- Belka i drzazga
- U Polski bram trzymamy straż
- Imieniny Matki Bożej
- Lubicie grać w piłkę?
- 92 lata temu zginęli Żwirko i Wigura
- Chcesz być szczęśliwy?
- Odkrywanie Westerplatte
- Całą noc spędził na modlitwie
Najpopularniejsze
- Życzę wam dobrego startu w nowy tydzień
- Sytuacja meteo się uspokaja, ale jest wciąż niebezpiecznie
- Załącznik #8957898
- Już jest!
- Powakacyjna pielgrzymka ministrantów
- Jak przygotować się do szkoły?
- Król odnaleziony
- Wilki w Karkonoszach
- Mózg tworzy trzy kopie „zapasowe” wspomnień
- U Polski bram trzymamy straż
