wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1480 | WYNIKÓW
Zapanować nad wybuchami
Często sprawiam mamie przykrość, chociaż nie chcę. Do tego jestem okropnie wybuchowa i łatwo mnie zdenerwować. Mówię jej często przykre rzeczy, bo gdy mam doła, to i słowotok, potem tego żałuję. Nie wiem co mam robić, żeby się zmienić. Dobre intencje chyba nie wystarczają, bo wystarczy impuls i moje plany już nie istnieją. Chcę być lepszą córką i chcę, żeby mama się ze mnie cieszyła, a nie o mnie martwiła. Zupełnie nie wiem jak to zrobić. Mama jest dla mnie bardzo dobra. Kupuje mi prawie wszystko co chcę, a jeśli nie, to najbardziej dlatego, że nie ma już kasy. A ja jak się zdenerwuję, to potrafię zniszczyć jej komórkę rzucając nią o podłogę i złamać kartę sim. Potem mi przykro. Mama jest smutna i mi jest smutno. Ale ja cały czas chcę, żeby było dobrze, miło, wesoło, sympatycznie itd. Jak to zrobić? Tyle by trzeba zmienić.
Zmartwiona córka
Uzależniona od nauki
Przez cale gimnazjum uczyłam się od rana do nocy. Nigdzie nie wychodziłam, nie spotykałam sie z innymi, bo chciałam mieć dobre oceny. Na początku liceum obiecałam sobie, że będę się uczyła mniej i ze zrozumieniem, a przede wszystkim, że będę spędzała czas z innymi, pomyślę o rozrywce. Niestety, nie wychodzi mi to. Znowu cały czas się uczę, bo chcę mieć same dobre oceny, chociaż one nie są mi potrzebne, bo gdybym miała je słabsze też bym była zadowolona. Czuję, że po prostu uzależniłam sie od nauki i zdziwaczałam. Nie wiem, jak to wszystko przerwać.
Licealistka
Wulgarna klasa
Byłam już wykończona moją klasą, gdzie wszyscy dostali obsesji na punkcie seksu. W kółko gadali kto, kogo, gdzie i jak. Podejrzewam, że większość wyznań to zmyślenia. Koledzy potrafili podejść i składać wulgarne i ordynarne propozycje. Najgorsze, że prawie w 100% przechodzimy do gimnazjum...
13-latka
Złe myśli
Często myślę o złych rzeczach, gadam z kolegami o tematach, które nie powinny nas interesować, lub oglądam filmiki nie przeznaczone dla mnie. Proszę Boga o pomoc i wierzę, że ją otrzymam, ale nasuwa mi się pytanie "kiedy ?". Nie wiem już, co robić, nie wiem, jak uchronić się przed tymi myślami. Czasami wyparowują z mojej głowy i dziękuję Bogu, że jestem od nich wolny, ale one wracają szybciej niż się spodziewam, a wraz z nimi dziwne zachowania, żarty, tematy "debat" z kolegami . Czy ja po prostu jestem zły ? A może demon się na mnie uwziął ? Ile jeszcze mam czekać ?
Zmartwiony
Nadmiar stresów
Nie radzę sobie ostatnio z matematyką, a przecież lubię ten przedmiot. Niby umiem, rozumiem, a sprawdziany wychodzą słabo. Rozstałam się z przyjaciółką, to też bardzo boli. A na deser rozstanie z chłopakiem, który robił tak dobre wrażenie, a okazał się straszny. Teraz boję się kontaktów z chłopakami, bo nie chcę cierpieć. Jak sobie z tym radzić?
Licealistka
Najpopularniejsze
- Zapraszamy do lektury świątecznego numeru
- Sandomierz miasto położone na 7 wzgórzach
- Wielka góralska rodzina
- Tato, podaj!
- Kometa, gwiazda, planeta
- Betlejem to Boże Narodzenie i nic tego nie zmieni.
- Bobry w parku
- Rusz na Orszak Trzech Króli
- Światło Pokoju tym razem wyruszyło z Górnej Austrii
- W wigilijny wieczór rozpocznie się Rok Święty
