wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 271 | WYNIKÓW
Brak pieniędzy
W tym roku nie pojadę nigdzie. Inni mają o wiele lepiej. Dużo zarabiają itd. A moi rodzice, tata i mama, oboje po 1500. Najniższa krajowa. Gratuluję. Oczywiście, że pieniądze szczęścia nie dają, że najważniejsza jest rodzina. Ale chciałabym czasem zaspokoić swoje potrzeby materialne. Chce mi się płakać, bo wiem, że marnuję sobie życie. Mieszkam na wsi, rodzice bardzo mało zarabiają. Jestem zmuszona żyć życiem, którego nie lubię. Na bierzmowanie dostanę laptopa, ale nie chcę tak długo czekać.
Biedna gimnazjalistka
Wybłagane oceny
Jestem załamana moją sytuacją. Postawiłam sobie poprzeczkę dość wysoko, chce mieć oceny takie jak na semestr albo wyższe, tymczasem nie jest dobrze. W I semestrze wiele ocen poprawiałam w ostatniej chwili, coś tam wybłagałam, średnia była świetna, ale ja wiedziałam, jaka jest prawda. Rodzice pękali z dumy, dalsza rodzina gratulowała. Co będzie, jeśli niektóre oceny spadną w dół? Każda lekcja wywołuje u mnie ogromny stres. Boję się materiału z matematyki, bo chociaż siedzę i ćwiczę godzinami, nie rozumiem. Chciałabym się uczyć bez tego lęku, że mi się coś nie uda. Tymczasem klasa ma rewelacyjne oceny. Już nie mam siły. Każda gorsza ocena wywołuje u mnie nienawiść do samej siebie. Boję się gadania babci, że nie uczę się tak dobrze jak rodzice.
Licealistka
Jaka jestem?
Poszłam do szkoły rok wcześniej i byłam nazywana karzełkiem, ubierałam się inaczej, byłam nieco zbyt pewna siebie. Potem zapragnęłam się dostosować, żeby nikt nie mógł już mówić, że jestem niedojrzała,
chciałam być urocza i dziewczęca. Jednak "doroślejąc" straciłam radość z dzieciństwa, stając się
popularna straciłam prawdziwych przyjaciół, a ubierając się jak wszyscy zgubiłam własny styl. Chcę to przerwać. Być znowu tą nieco szaloną i szczerą do bólu dziewczynką z dawnych lat. A później stwierdzam, że
jednak nie chcę tego kończyć.
Gimnazjalistka
