wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 7177 | WYNIKÓW
Krzyk o modlitwę?!
Dzielę pokój z siostrą, mimo różnych konfliktów w miarę się dogadujemy. Bliskie wiekiem, obie chodzimy na oazę, jesteśmy rodziną religijną. Problem pojawia się każdego wieczoru. Chcę się modlić w samotności i wpadam w furię, gdy siostra nagle wchodzi. Krzyczę wtedy, wyrzucam ją, ona protestuje i kolejna awantura. Czy nie mam prawa do chwili samotności? Z drugiej strony boję się, że takie zachowanie jest wyparciem się Boga. Bo ja nie potrafię jej powiedzieć, że potrzebuję trochę czasu na modlitwę.
Licealistka
Szantaż emocjonalny
Moja koleżanka zerwała z chłopakiem, który jest bardzo niezrównoważony. On grozi, że się zabije, jest ciągle pijany, do tego chyba i naćpany, a jego ojciec wyjechał na kilka dni. Co prawda jego dobry kolega tam chodzi, ale obie się boimy i nie wiemy, co robić. Ona pisze do niego SMS-y, inni z klasy też.
Licealistka
Czekaj, jeśli Ci zależy
Kilku chłopaków proponowało mi chodzenie, ale dla mnie to tylko koledzy. Nic mnie do nich nie ciągnie. Mam trochę kłopotów z odmawianiem, bo przecież rozumiem, że im zależy. A mi marzy się znajomy ministrant, który chyba też mnie lubi. Gdy spotkamy się przypadkowo we dwoje jest taki miły, serdeczny, tak świetnie się nam rozmawia. Ale gdy raz zgadaliśmy się internetowo, to był oschły. Potem powiedział, że koledzy weszli na jego konto. Wiem o tym, bo mi pisali głupoty. Zależy mi na nim, ale obawiam się, że to będzie długie czekanie. Czy wypada mu z okazji urodzin wręczyć coś drobnego?
15-latka
Nie żałuj decyzji
Jakiś czas temu kolega z klasy zaczął się koło mnie kręcić. Mówił komplementy, odprowadzał po szkole. Byłam zachwycona, ale absolutnie mu tego nie pokazałam. Po jakimś czasie przestał się starać. Może i dobrze, bo kręci się już koło trzeciej koleżanki. Załamało mnie. Bo coś ze mną nie tak, że niby czegoś nie chcę, a tak naprawdę to chcę. Np. gdy robili w klasie różne śmieszne zdjęcia. Powiedziałam, że nie chcę, uciekałam, a potem było mi tak żal, że nie ma mnie na zdjęciach. Sama nie rozumiem swojego zachowania.
Gimnazjalistka
Jak reagoować?
Mam w klasie pewnego kolegę, który jest uważany za nieuka, chociaż to bardzo inteligentny chłopak-taki zdolny leń. Miałam okazję z nim dużo rozmawiać i lepiej go poznać. Jest miły, zabawny, często się "droczymy". I wszystko byłoby ok., gdyby nie to, że ten kolega np. raz, podczas rozmowy, powiedział do mnie wulgarne słowo. Dzień później nie pamiętał już co do mnie powiedział. Często mówi o wulgarnych rzeczach, opowiada takie "niesmaczne" kawały, a ja nie wiem, czy jestem jakaś dziwna, przewrażliwiona, bo mi się to wcale nie podoba. Jak mam reagować w takich sytuacjach, co mówić? Nie mam w zwyczaju się obrażać, ale też nie dam sobą manipulować. Nie chcę odrzucać tego kolegi tylko ze względu na te "przyzwyczajenia". Może warto jeszcze dodać, że ten chłopak jest niewierzący, otwarcie o tym mówi, a w jego domu raczej jest
podobnie. On większości dziewczynom w klasie prawi komplementy, mówi jak to je kocha, a ja może wzięłam jego słowa zbyt poważnie i teraz jestem rozczarowana. Mam takie myśli, że zbytnio się przejmuję , ale to dla mnie ważne. I zaznaczam, że chodzi mi tylko o dobrą relację przyjacielską z nim.
Gimnazjalistka
Osamotniona
Przez lata byłam klasowym pogotowiem do wszystkiego- pożyczałam zeszyty, pomagałam, pocieszałam, wysłuchiwałam. Może przez to stałam się poważna, odpowiedzialna, zmartwiona. Mam wrażenie, że mnie nikt nie chce wysłuchać, moje sprawy nikogo nie obchodzą. Ludzie mają nowych znajomych na różnych dodatkowych zajęciach, biegają tam, a ja zostałam sama. Niby mam jeszcze przyjaciółki, ale nie jestem pewna, czy to określenie do nas jeszcze pasuje.
13-latka
Wysoka średnia
Mam najwyższą średnią w klasie, w szkole. Z nauką świetnie sobie radzę. Ale nie potrafię nawiązać kontaktu z chłopakiem, który mi się podoba od dawna. On też na mnie zerka, ale pewnie nie odważy się nic zacząć. Jest lubiany w klasie, ale dziewczyny nie ma. Nie uznaję kontaktów wirtualnych, cenię bezpośrednie rozmowy, ale jak tu zaczynać coś w szkole pod czujnym okiem rówieśników.
15-latka
Kolega bez wiary w siebie
Kolega z klasy jest dobrym uczniem, sportowcem, inteligentny, przystojny, ambitny, uparty, zabawny, jest bardzo w porządku, ale...on w to nie wierzy albo nie widzi tego, albo właściwie jedno i drugie. Chciałabym mu pomóc! Nigdy nie rozmawialiśmy co prawda tak szczerze i długo. Nie jestem w nim zakochana, choć nie ukrywam, że bardzo go lubię.
Licealistka
