wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 7560 | WYNIKÓW
Nie upominaj, pracuj nad sobą
Przez pewien czas byłem w złym towarzystwie. Kląłem, marnowałem czas, wyśmiewałem się z ludzi, przeszkadzałem na lekcjach religii. Po wakacjach koledzy mnie odrzucili. Zrozumiałem swoje błędy, zmieniłem się. Mam oparcie w rodzinie, katechetce, księdzu. Czuję, że już jest czas, abym upominał dawnych kolegów. Czuję się jak prorok. Nawet kosztem prześladowania mógłbym to robić. Co Pani o tym sądzi? Czy to tylko efekty dorastania, czy może już powołanie do prorokowania?
Gimnazjalista
Najmniejszy w rodzinie
Wczoraj Kuba tłumaczył Zuzi, że wszystko, co się robi najmniejszym, to jakby się robiło Panu Jezusowi. Zuzia kiwała głową, rozejrzała się uważnie i nagle zrozumiała, że najmniejsza w rodzinie jestem ja. Z dumą położyła przede mną swoją parówkę, pytała, czy chcę jeszcze i już wołała „pajówkę, pajówkę”. Mama nie przeprowadziła śledztwa, tylko dołożyła kolejną kiełbaskę, ale w drzwiach kuchni odwróciła się i o mało parówka nie utknęła mi w gardle.
Zmiana w nastawieniu
Zawsze nudziłam się w szkole, nikt mnie nie lubił, nie miałam przyjaciół. W tym roku doszła do
naszej klasy nowa dziewczynka. Zaprzyjaźniłyśmy się. Byłam szczęśliwa. Ale od niedawna zaczęła się zadawać z trzema innymi, niemiłymi dziewczynkami. Jestem zdruzgotana, nie mam pojęcia co zrobić. Nie dość, że te trzy wcześniej mi już dokuczały, to teraz jeszcze ona. Stała się dla mnie niemiła, opryskliwa, jakby nie chciała mnie znać. Pewnie one nagadały o mnie jakieś bzdury. Jest mi bardzo przykro.
10-latka
Łzy wzruszenia
Podstawówkę wspominam bardzo źle. Nielubiana, często obrażana. Samotna. W gimnazjum wszystko się zmieniło. Nowe znajomości. Wspaniali ludzie. 1 i 2 klasa były najpiękniejszym okresem w moim życiu. Na samą myśl o tym, że za kilka miesięcy rozstanę się z klasą, mam łzy w oczach. Kocham swoją klasę, tych wszystkich ludzi. Kocham wspominać wszystkie ogniska i wycieczki, oglądać nasze uśmiechnięte twarze na zdjęciach. Ludzie powtarzają ,,To ostatnie chwile, trzeba się cieszyć''. Ale ja nie potrafię. Nie ze świadomością, że lada moment wszystko przeminie.
Gimnazjalistka
Czy mogę sie na jej śmierć jakoś przygotować?
Drogi Mędrcze Dyżurny! Mam Babcię, którą bardzo, bardzo kocham. Jest dla mnie kimś wyjątkowym. Jestem z Nią bardzo zżyty. Ale ona ma już wiele lat i coraz częściej choruje. Wiem, że niestety kiedyś umrze, jak każdy człowiek. Wiem również (jestem tego pewien), że nie będę potrafił pogodzić się z Jej śmiercią. Coraz częściej myślę sobie, jak to będzie, kiedy Jej zabraknie. Moje życie nie będzie miało żadnego sensu! Czy mogę sie na jej śmierć jakoś przygotować? Robert
Opieka nad siostrą
Jestem maturzystką, świetnie się uczę i mam ambitne plany związane ze studiami. Sytuacja rodzinna jest jednak taka, że malutka siostra jest pod moją opieką przez sporo godzin dziennie i nie można tego zmienić. Za rok, gdy wyjadę, będzie to załatwione, teraz się nie da. Nie narzekam, rozumiem, że nie mogę być na wielu imprezach, że rodzina musi sobie pomagac, ale boję się, czy ogarnę to wszystko. Wiem, że nie można mi pomóc, ale może jednak?
Maturzystka
Rowerowy problem
Rodzice ustalili, że dostanę nowy rower. Bardzo się w to wkręcili, szukali, dyskutowali i wreszcie znaleźli odpowiedni. Zachwycali się nim, a mi średnio się spodobał. Ale nic nie powiedziałam i wbrew sobie zgodziłam się. Potem denerwowali mnie swoimi zachwytami, odechciało mi się jeździć, więc mama brała mój rower bardzo chętnie. Wreszcie wybuchłam, powiedziałam, by go sobie wzięła. No i nasłuchałam się, jaka to jestem niewdzięczna. Powiedziałam stanowczo za dużo i bardzo niesprawiedliwie. Jak to odkręcić?
Nastolatka
Odczuwam złość
Ostatnio ciągle czuję złość. Albo denerwuje mnie to , że drzwi się za szybki zamknęły, albo, że nie mam nic do jedzenia. Jednym słowem wszystko. Idę do szkoły, a tam to już szkoda słów - pełno fałszywych ludzi, z którymi trzeba jakoś żyć. Nie mówiąc już o idiotycznych zachowaniach kolegów, którym się wydaje, że są tacy zabawni. Są też fajne chwile, ale ich jest zdecydowanie za mało. Noszę w sobie to wszystko i nie mogę tego wyrzucić.
Nastolatek
Jak się zachować?
Podoba mi się jeden ministrant z kościoła. Jest w moim wieku, często go spotykam, bo chodzi ze mną na dodatkowe lekcje dwa razy w tygodniu(ale jest w innej części), a teraz się dowiedziałam, że będę z nim chodziła też na inne zajęcia. Nie znam go, ani razu nie zamieniłam z nim słowa. Jak mam się zachować, gdy będę go częściej spotykać? Boję się, że będę nienaturalna i sztuczna, a chcę się pokazać z jak najlepszej strony...
Czternastolatka
Nie chcę wakacji
Wszyscy cieszą się nadchodzącymi wakacjami, a ja jakoś nie potrafię. Mnie to przygnębia. Nie mam żadnych planów. Wrócę po zakończeniu roku do domu, usiądę na łóżku i nie będę miała żadnego celu w życiu przez dwa miesiące. Nie będę się widziała z klasą, z ludźmi. Bardzo lubię swoje liceum. Gdy wychodzę z domu, jestem wśród ludzi, rozmawiamy, śmiejemy się, czuję się dobrze. Co ja będę robić w domu? Pewnie każdy ze znajomych rozjedzie się, telefony zamilkną.
