wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 706 | WYNIKÓW
Pesymizm w środku lata
Mieszkam na wsi. Nie ma w pobliżu lasów, nie ma jezior, rzeki. Moich rówieśników bardzo mało, do tego nieciekawi. Nigdzie nie wyjechałam i nie wyjadę. Zresztą, nawet nie znam dobrze najbliższego miasta. Moje koleżanki spędzają wakacje poza domem, czuję się więc okropnie. No i najważniejsze- nie mam chłopaka. Nie ma z kim pogadać, nie ma do kogo się przytulic. Siedzę w domu, jest mi ciężko….
Gimnazjalistka
Nieudane, samotne wakacje
Jestem osobą głęboko wierzącą i mam wrażenie, że z tego powodu samotna. Tak było w czasie roku szkolnego, tak jest też teraz. Nieudane są moje samotne wakacje. Z powodu sytuacji finansowej rodziców nigdzie nie wyjeżdżam. Czytam „Jeżycjadę” Musierowicz i przykro mi, tak inne jest życie bohaterek jej powieści.
Licealistka
Córka alkoholika
Mój ojciec jest alkoholikiem i dlatego mam tyle problemów. Nigdy mi nie pomagał, nie mogę na niego liczyć. Koleżanki mają takich fajnych ojców- pomagają w nauce, zawożą na zajęcia. Ja mogę tylko płakać, słuchać awantur, płaczu wykończonej mamy. Przez to wszystko źle się uczę, jestem samotna, zaniedbana, nie mam modnych ubrań. Nikt mnie w klasie nie lubi, nie rozmawia ze mną. Nikt mnie nie zauważa. Gdy żartują na temat pijaństwa, pijaków, to zaraz chce mi się płakać. Bo to nie jest śmieszne mieć takiego ojca.
Gimnazjalistka
Gorzej być nie może
Jestem bardzo samotna. Nie mam przyjaciółkiani nawet koleżanek. W klasie jestem brzydkim kaczątkiem i zawsze tak było i będzie. Jestem bardzo zakompleksiona i brak mi pewności siebie. Jestem wysoka i według mnie brzydka. Chciałabym być taka jak inne dziewczyny, chodzić na zakupy ze znajomymi, bawić się, ale problem w tym, że nie potrafię się otworzyć i jak coś powiem, to zawsze boje się, że ktoś to wyśmieje. Nie mam pasji ani zainteresowań. W szkole idzie mi przeciętnie, a w domu nie czuje się dobrze, bo zawsze są
o coś kłótnie. Czasem nie mam ochoty już żyć. Niech mi pani pomoże.
15-latka
Nie odchudzaj duszy
Sama nie wiem, jak to się stało, ale przerwy w przystępowaniu do spowiedzi zaczęły być coraz dłuższe, a tym samym przestałam przyjmować Komunię Świętą. Tak kombinowałam, by rodzice tego nie zauważyli. Zresztą, w mojej klasie już mało kto chodzi do kościoła, o sakramentach nie wspominając. Bardzo dobrze się uczę, wesoło spędzam też czas i nie grzeszę za bardzo. Nie odczuwam już żalu za grzechy, moja wiara staje się pusta. A jednak od czasu do czasu odczuwam jakiś wewnętrzny niepokój i wcale nie czuję się dobrze.
Gimnazjalistka
