wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 6104 | WYNIKÓW
Zaplątani
Zakochaliśmy się w sobie i zostaliśmy parą. Niestety, nagle okazało się, że on już jest z inną, nawet mi o tym nie mówiąc. Gdy poprosiłam o rozmowę, był zakochany w kolejnej. Cierpiałam, bo mnie zdradził. A jego przyjaciel zakochał się we mnie i nie odpuszcza, chociaż tłumaczę, że nic nie czuję. Ten były chłopak bardzo mnie namawia do związku ze swoim przyjacielem. Tęsknię za nim. Strasznie się wszystko poplątało.
14-latka
Mam problem
Bardzo chciałam mieć jakieś zwierzątko. W końcu babcia i dziadek kupili mi pieska. Odwiedzałam go u nich co tydzień, bo u nas nie mógł zamieszkać. Bardzo się do niego przywiązałam. Ale okazało się, że jestem trochę alergikiem. Któregoś dnia przyszłam do nich… pieska nie było. Oddali go innym ludziom. Nigdy im tego nie wybaczę. Bardzo kocham babcię i dziadka, ale nie umiem im przebaczyć. Można to jakoś zmienić? Smutna
Jestem fajna
Od pewnego czasu mam problem. Polega on na tym że nie mogę na siebie patrzeć. Gdy patrzę w lustro, widzę w nim brzydką dziewczynę zdecydowanie za chudą. Brzydzę się swoim odbiciem w lustrze. Mam tego dość. Oczywiście nie jestem anorektyczką. Moje problemy pojawiły się około 3/4 miesięcy temu. Ktoś mi powiedział że jestem tak chuda, że aż brzydka. Nie wiem, co mam zrobić! Teraz mam wrażenie, że wyglądam jak żywy kościotrup.
14-latka.
Co było, nie wróci
Moje dzieciństwo było cudowne - choć zawsze sprzeczałam się z mamą, a tata nieustannie był w pracy, to my biegliśmy do lasu, do naszej bazy za placem zabaw. Do bazy należeli sami chłopcy i ja. Świetnie się z nimi dogadywałam. Potem oni zaczęli się we mnie podkochiwać, przez co przysporzyli mi wiele rozterek i problemów. Tłumaczyłam, że wolę przyjaźń .Teraz, niestety, straciłam pewność siebie w kontaktach z chłopakami. W tej chwili żaden z chłopaków starszych i równych ze mną nie rozmawia. Może przeraża ich moja ogromna alergia i astma , może wada wzroku? Może razi ich moja brzydota? Może przeraża ich moja lojalność? Z jedną z moich przyjaciółek przyjaźnię się 10 lat, z drugą dopiero 1,5 ale kłóciłyśmy się tylko raz. Może to, ile czasu poświęcam na naukę? Na razie szukam przyjaciela, chciałabym, żeby chociaż jeden z ''Nich'' mnie polubił. Chcę mieć przyjaciela. Jak się wziąć za szukanie? Co w sobie zmienić? W sumie już mi Pani pomogła, bo mogłam to wszystko opisać.
14-latka
Nie nudzę się z sobą
Niektóre koleżanki przyznały, że niechętnie wracają do domu. Rozmawiając z nimi odkryłam, że one po prostu nudzą się, gdy zostają same. Nie potrafią znaleźć sobie zajęcia, posiedzieć w ciszy, potrzebują ciągłej stymulacji, rozrywki, kontaktu z innymi. Nie chcę nikogo oceniać, może to taki typ osób, ale to też wydaje mi się smutne, bo w końcu ile można wiecznie być napędzanym rozrywką? Zawsze chyba przychodzi taki moment, że zostaje się samemu. Zresztą, bywa i tak, że ci znajomi zawodzą, a z rodziną kontakt nie najlepszy, więc z kim wtedy żyć jak nie z sobą samym? Gdy rozmawiam z różnymi osobami, coraz częściej zdarza się, że jest mi ich po prostu żal. Moja mama ogólnie twierdzi, że większość tych ludzi zachowuje się tak nie dlatego, że lubi i ma taką potrzebę, ale podążają za tłumem, może boją się iść pod prąd, może tak zostało im wmówione, że to jest to "prawdziwe życie", a może też nie wyobrażają sobie inaczej?
Przebudzenie
Dziwi mnie, że przez ostatni rok moje podejście do Ojczyzny obróciło się o 180 st. Byłam kompletną kosmopolitką, która nie rozumiała całego tego zamieszania z patriotyzmem. Teraz wracam z Włoch i pierwsza myśl, jaka mi przychodzi po przekroczeniu granicy : "Moja kochana Polska". Zakochałam się w historii, w Wyklętych, w powstańcach. Wszystko dzięki niesamowitej nauczycielce i świetnemu księdzu. Jak tylko ich poznałam, stali się oni w moim życiu pierwszymi tak mocno przemawiającymi autorytetami...
Licealistka
Intrygująca nowa koleżanka
Bałam się iść do szkoły po wakacjach, bo były nieporozumienia między mną i koleżanką. Ale nie stało się nic złego, ona tylko na mnie spoglądała. Pojawiła się nowa dziewczyna w klasie, ale źle do mnie nastawiona koleżanka zawładnęła nią. A ja bym chciała ją poznać. Mama mi doradziła, z którymi dziewczynami mam być w kontakcie i ja się zgadzam, ale ta nowa mnie intryguje. Podejrzewam, że na przerwach nigdy nie będzie sama.
Szóstoklasistka
Płacz za gimnazjum
Jestem za bardzo sentymentalna. Kończy się nauka w gimnazjum i na samą myśl lecą mi łzy. Tak bardzo polubiłam szkołę, koleżanki, kolegów, nauczycieli i ogólnie atmosferę. Wiem, że powinnam się zmienić, bo kto to widział płakać za szkołą. Zastanawiam się, jak szybko ten czas minął, jak wiele się zmieniło, ciekawi mnie też przyszłość. Tutaj przeżyłam pierwsze zauroczenie i ciągle ten sam chłopak jest w moim sercu. Co zrobić, by nie być taką sentymentalną?
Gimnazjalistka
Niepotrzebne obawy
Miałam dobrego kolegę, ale zaczął mi się podobać, ja mu też. Wreszcie poprosił mnie o chodzenie. Miałam wiele wątpliwości, ale zgodziłam się. Od początku było źle, ciągle kłótnie, on się obrażał, mówił, że ja go chyba nie lubię, a mnie wszystko drażniło. Poprosiłam o kilka dni przerwy, on znowu obrażony. Nie chcę z nim chodzić, ale jak to rozwiązać? Tak bym chciała cofnąć czas. Strasznie cierpię z powodu tego, co się stało.
Zmartwiona
Brak oparcia
Zaczęła się szkoła, a ja jestem coraz smutniejsza. Mam ochotę odsunąć się od wszystkich, z nikim nie rozmawiać, bo kogo ja obchodzę? Koleżanki chichoczą, a mi nie do śmiechu. W domu tylko słyszę słowa krytyki, szczególnie od taty, który jest oschły, nie mam z nim żadnego kontaktu. Wczoraj wracałyśmy z koleżankami i jedna spotkała swojego tatę, który tak pięknie ją przywitał. Ja nigdy nie usłyszałam takich słów i pewnie nie usłyszę.
Nastolatka
