Nie nudzę się z sobą

Znam ludzi, którzy na moje "nie piję, nie imprezuję", wyrażają współczucie, ale to może ja powinnam im współczuć, że gdy tylko zostaną sami, chodzą po ścianach i wariują, nie mogąc znieść chwili z sobą samym? Ludzie są bardzo różni. Zawsze postrzegałam tych otwartych, towarzyskich, rozrywkowych jako lepszych niż ja. Bo wszędzie ich było pełno, bo byli znani i lubiani. Teraz o wiele lepiej odnajduję się w sytuacjach społecznych, nie mam już żadnych kompleksów. Natomiast coraz częściej zaczynam się zastanawiać, kim w głębi są ci wszyscy imprezowicze, ci wszyscy inni ludzie, z którymi ja się nie utożsamiam.
Studentka
Dziękuję za kolejne przemyślenia, które z pewnością przydadzą się licealistom zmagającym się, podobnie jak Ty, z powszechnie obowiązującym imprezowym, głośnym stylem życia. To bardzo trafna diagnoza, że imprezowy styl życia jest narzucony, że on nazywany jest „prawdziwym życiem”, że wielu młodych nie ma nawet pojęcia, że można inaczej. Ty już wiesz, już masz odwagę być sobą, już świetnie sobie radzisz na uczelni i w pracy. Ważne, by młodsi po Twoim liście nie czuli się gorsi od rówieśników. Ludzie są różni i naprawdę nie trzeba powielać jednego wzoru.

Zadaj pytanie:

korepetycje@malygosc.pl