wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 436 | WYNIKÓW
Dobrze sobie radzisz
Pewien chłopak, w którym byłam zauroczona, przyglądał mi się i się uśmiechał. Niestety, był to uśmiech cwaniaka, jakby miał poczucie wyższości i myślał, że może mieć każdą dziewczynę. Przeanalizowałam sobie to wszystko dokładnie i zauroczenie przeszło mi błyskawicznie. Inny kolega wciąż się na mnie gapi. Irytuje mnie to tak bardzo, że nie mam już ochoty chodzić przez to szkoły. Mam też podejrzenia, że kilku chłopaków niby się kręci koło mnie, ale tylko po to, by mnie potem wyśmiać, bo wiem, z kim się przyjaźnią. Co robić.
Nastolatka
Upominanie
Koleżanka ma ojczyma, sporo lat młodszego od matki, która jest rozwódką. Męczy mnie myśl, że powinienem im powiedzieć. że nie żyją po Bożemu, że on powinien od niej odejść. Stałbym się, co pewne, pośmiewiskiem, nie wiem tylko, na jak dużą skalę. Jezus też poświęcił swe dobre imię dla głoszenia prawdy i nawet umarł na krzyżu, ale ja się nie boję.
Nastolatek
Zachowam dobre wspomnienia
Dlaczego, jeśli się zakochasz, to tak trudno przestać, jeśli się chce zapomnieć. W szkole go widziałam codziennie, a na jego widok miałam uśmiech na twarzy. Gdy on coś powiedział, to było tak wesoło. On nadawał sens mojemu życiu, dzięki niemu chciało mi się wstać każdego dnia. Dzięki niemu dążyłam do spełnienia marzeń. Pan Bóg czasami zawodzi, bo ludzie proszą o tyle spraw i tak trudno te prośby spełnić. Dzięki temu chłopakowi polubiłam szkołę, bo to nie tylko nauka, ale właśnie pierwsze zauroczenia, przyjaźnie i dlatego płaczę, że już tu nie przyjdę we wrześniu. Zachowam jednak świetne wspomnienia.
13-latka
Pozorne odrzucenie
Przyjaciółka ostatnio bardzo dziwnie się zachowuje. Podejrzewam, że jest zazdrosna o kolegę, którego obie lubimy, a także o moje relacje z dziewczynami. Ciągle ktoś mnie woła, o coś pyta. Ona odsuwa się na przerwach, mówi mi, że czyta, że mam dać spokój. Lubię ją i chcę się przyjaźnić, ale ona mnie odrzuca.
Gimnazjalistka
Pretensje mojej mamy
Mama uważa że jestem wielki leń, że się nie uczę. Naprawdę jest inaczej. Ja uczę się, powtarzam, a jak mama mnie pyta czy pouczyłem się, to mówię prawdę. Jednak ona uważa, że ja kłamię i nigdy mnie nie widzi jak ja uczę się. Lecz nigdy mama do mnie nie zagląda i dlatego nie widzi, czy ja się uczę czy nie. W szkolę jestem bardzo dobrym uczniem. Książkę codziennie czytam po ok. 2 rozdziały a mama uważa że to bardzo mało Co mam robić?
13-latek
Nie nudzę się z sobą
Niektóre koleżanki przyznały, że niechętnie wracają do domu. Rozmawiając z nimi odkryłam, że one po prostu nudzą się, gdy zostają same. Nie potrafią znaleźć sobie zajęcia, posiedzieć w ciszy, potrzebują ciągłej stymulacji, rozrywki, kontaktu z innymi. Nie chcę nikogo oceniać, może to taki typ osób, ale to też wydaje mi się smutne, bo w końcu ile można wiecznie być napędzanym rozrywką? Zawsze chyba przychodzi taki moment, że zostaje się samemu. Zresztą, bywa i tak, że ci znajomi zawodzą, a z rodziną kontakt nie najlepszy, więc z kim wtedy żyć jak nie z sobą samym? Gdy rozmawiam z różnymi osobami, coraz częściej zdarza się, że jest mi ich po prostu żal. Moja mama ogólnie twierdzi, że większość tych ludzi zachowuje się tak nie dlatego, że lubi i ma taką potrzebę, ale podążają za tłumem, może boją się iść pod prąd, może tak zostało im wmówione, że to jest to "prawdziwe życie", a może też nie wyobrażają sobie inaczej?
Ani kłoda, ani przeszkoda
Nie ma miejsca dla mnie, jestem tylko kłodą. Przeszkodą. Wstaję rano. Jazda do szkoły. Powrót. Obiad. Komputer. Spędzam przy nim całe godziny do 22:00. Potem pies i spać. I tak cały czas. Odczuwam brak jakiegokolwiek zainteresowania moimi sprawami ze strony mamy. No i po raz kolejny doszło między nami do awantury. Jakie to dziwne, że przed samym Bożym Narodzeniem.
16-latek
