wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2220 | WYNIKÓW
Męczący pesymizm
Od zawsze byłam pesymistką. Wiele osób mi to mówiło, ale ostatnio czułam się coraz gorzej. Nie dogadywałam się z rodzicami, mój przyjaciel którego kocham, powiedział mi, że kocha się w mojej najlepszej przyjaciółce. Niedawno też musiałam zakończyć moją wieloletnią przyjaźń. Zaczęłam szukać w internecie czy to normalne i natrafiłam na testy sprawdzające czy ma się depresję. Wypełniłam go i wyszło mi że mam ciężką depresję. Powiedziałam o tym przyjaciółce, a ona mi poradziła, żebym poszła na
profesjonalne badania u psychologa. Tylko, że sama iść nie mogę, a rodzicom nie ufam i nie chcę im o tym mówić. Bardzo proszę o pomoc!
Zagubiona jedenastolatka
Konsekwencje
Poznałam chłopaka, który przyjechał z Anglii. Tak było pieknie! Tyle obietnic. On wyjechał, a ja na jakiejś imprezie pod wpływem alkoholu całowałam się z innym. Przyznałam się na gadu. I on mnie zupełnie odrzucił. Na dodatek znalazł inną dziewczynę. Czy nie mogę już tego naprawić?
Pogrążona w smutku
Dobra Nowina o roczarowaniu
Chcę napisać trochę o lęku towarzyszącym relacji dwojga ludzi, którzy poznają się, spotykają, po prostu „mają się ku sobie”. Chodzi mi o tutaj o pewną nierozerwalnie związaną z tym zjawiskiem obawę. Zawierają się w niej uczucia niepewności, strachu, poczucie nieodwzajemnienia. Wątpliwości dotyczą pytań: Czy to wszystko ma sens? Czy to ten, ta? Czy nie angażuję się na próżno? Natomiast lęk odnosi się do potencjalnego zranienia i rozczarowania. Co do braku wzajemności, mam tu na myśli sytuację, kiedy jedna ze stron wykazuje więcej aktywności od drugiej, bardziej jej „zależy” , czyli tą wzajemność określiłbym jako odczuwanie na podobnym poziomie.Tak więc, znajdujemy się w samym środku owej rozwijającej się i dynamicznej relacji między dwojgiem zainteresowanych sobą ludzi. Wszystko pięknie, wszystko wspaniale, ale jest jedno małe „coś”, które mąci błogi spokój..
