Kłopotliwy Apostoł - św. Juda Tadeusz

Każdy święty na swój sposób jest przekorny wobec świata. Z tego powodu czasem ma kłopoty. Ale sama przekora nie czyni go jeszcze świętym. Ważna jest miłość i... odwaga. Juda uczył się tego od Jezusa. Ewangeliści nazwali Judę Tadeuszem, bo Tadeusz znaczy odważny. I zawsze apostoł Juda wymieniany jest z tym przydomkiem, żeby odróżnić go od Judasza Iskarioty.

Przeciw czarnoksiężnikom
Dzięki chrześcijańskiemu pisarzowi Hegezypowi wiemy, że Juda, kiedy dołączył do Jezusa, miał żonę i całkiem sporą rodzinę. Był bratem Jakuba Młodszego. Dlatego bywa też nazywany Judą Jakubowym. Jego matką była Maria Kleofasowa. Ewangeliści Mateusz i Marek w spisie Apostołów wymieniają Judę na trzecim miejscu od końca. Tradycja podaje, że Juda głosił Ewangelię w Mezopotamii, Syrii, Egipcie i w Poncie. Wraz z Szymonem Gorliwym w Persji zmagał się z czarnoksiężnikami. I tam też prawdopodobnie razem zginęli. Śmierć zadano im maczugą lub toporem. Legenda mówi, że po wniebowstąpieniu Jezusa św. Tomasz wysłał Judę do Abgara, króla Edessy. Edessa leży na terenie dzisiejszej Turcji. Według tradycji to pierwsze miasto założone po potopie. Tu podobno urodził się Abraham.

Cudowne płótna
Gdy Juda Tadeusz przybył do Edessy, przekazał podobno królowi Abgarowi płótna, w które owinięto po śmierci ciało Jezusa. Dziś znane jako Całun Turyński. Jest to największa relikwia chrześcijaństwa. Tradycja wspomina też o mandylionie, czyli chuście z wizerunkiem Jezusa. Tej, którą Weronika, otarła twarz cierpiącego Chrystusa. Ostatnie badania wskazują jednak, że całun znaleziony w Manoppello to właśnie jest chusta Weroniki. Legenda mówi, że Juda Tadeusz przywiózł płótna Jezusowe do Edessy po to, by pomogły w uzdrowieniu chorego króla Abgara. W nawiązaniu do tej legendy zaczęto przedstawiać Judę Apostoła trzymającego portret Jezusa albo z małym wizerunkiem Jezusa zawieszonym na szyi.

Napisał czy nie napisał?
Judzie Tadeuszowi przypisuje się autorstwo jednego z listów Nowego Testamentu. Dzisiaj niektórzy znawcy Pisma Świętego twierdzą, że autor listu i Apostoł to dwie różne osoby. Autor Listu św. Judy nazywa siebie bratem Jakuba. List został napisany przed rokiem 67. Wynika z niego, że autor był człowiekiem wykształconym. Jego przesłanie to umocnienie wiary chrześcijan w czasach prześladowań. Autor wyraża w liście swą troskę o Kościół. Ostrzega przed fałszywymi nauczycielami, którzy dzielą ludzi, są zepsuci i przemądrzali. Apostoła św. Judę Tadeusza nazywa się patronem spraw trudnych i beznadziejnych. I choć u Pana Boga nie ma spraw beznadziejnych, to czasem ludzie są bezradni wobec swoich problemów. Wtedy o wsparcie proszą Judę Tadeusza, który tak dobrze znał Jezusa.

Po nałożeniu na siebie wizerunku z Całunu Turyńskiego i Całunu z Manoppello, zgadzają się nie tylko proporcje twarzy, ale i ślady zranień. Którym z nich posłużył się św. Juda?