wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1887 | WYNIKÓW
Duszno w rodzinie
Duszę się w mojej rodzinie. Mama od śmierci babci czyli od dwóch lat nie potrafi się pozbierać. Zrobiła się chorobliwie religijna, nie da się wytrzymać. Do tego ma urlop, a tata też wcześniej wraca. Kiedyś mocno pił, mój żal został. Mamy zupełnie różne poglądy. Nienawidzę biedy, która u mnie w domu panuje. Chciałabym iść do domu dziecka albo umrzeć.
14-latka
Wahania
Słuchałam rekolekcji o powołaniu. Uspokoiły mnie. Ale potem wysłuchałam świadectwa pewnego księdza . Mówił, że od zawsze czuł powołanie do bycia osobą konsekrowana, tylko na wiele sposobów próbował to zagłuszyć i wmówić sobie, że to nieprawda. Tutaj właśnie zaczynam się martwić. Od zawsze czuję, że powinnam być siostra zakonną i boję się, że w moim przypadku jest tak samo. Chcę działać zgodnie z wolą Boga. Wiem, że wtedy będę szczęśliwa. Mimo to jednak boję się i nie chcę , żeby moim powołaniem było bycie osobą konsekrowana. Moje myśli mnie rozrywają. Nie wiem, co mnie czeka. Nie umiem nie myśleć i nie czekać na chłopaka, a z drugiej strony nie chcę tego robić. Wiem, że Bóg nie chce nic na siłę i chce mojego dobra. Wiem, że moje odczucia, to nie jest dowód, że Bóg ma taki plan. Ja nic nie wiem.
Zagubiona Gimnazjalistka
Dziwne zachowanie
Pewien o rok starszy kolega często mi się przygląda, ale gdy zagadywałam, kontakt był słaby, prawie uciekał. Właśnie wczoraj go widziałam, podeszłam, zagadałam odnośnie szkoły. Mocno się speszył, ale zarumieniony wyjąkał, że wszystko poszło po jego myśli. Nie za długo rozmawialiśmy, ale ciągle zachowywał się dziwnie, a gdy go pożegnałam, to uciekł.
Zdumiona
Lęk przed w-f
Moim problemem jest WF. Mimo, iż jestem wręcz świetna w koszykówkę, i kocham ten sport, jeśli chodzi o inne dyscypliny to jestem w nich słaba. Najgorzej wychodzi z siatkówką. Boję się wtedy, że coś nie wyjdzie. Przed każdym WF-em bardzo się stresuje. Pod koniec roku, prawie w ogóle nie ćwiczyłam, tak bardzo się bałam.
Boję się, że znowu powróci koszmar. Że znowu będę wyśmiewana, nie tylko na WF-ie (tak było) Zwłaszcza, że większość osób to będą teraz chłopcy.
12-latka, klasa 7
Wszystko na mnie
Wszystko, co komuś się nie uda, jest na mnie. Ktoś w mojej rodzinie nie dokręci czegoś, czy coś się stanie, to niby moją wina. Gdy wróciłam z kolonii, to mój brat twierdzi, że żałuje, że przyjechałam. Słyszę czasami jak brat i mama rozmawiają o tym, że jestem zła i niedobra. Mam ochotę czasami uciec i nie słuchać tego. Wiele razy mówiłam moim rodzicom, że się źle z tym czuję, ale oni się ze mnie śmiali. Gdy się źle czuję, to muszę iść do szkoły, bo uważają że kłamię. Nie wiem, co ja takiego mam, że jestem gorsza.
13-latka
