wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 5760 | WYNIKÓW
Wszystko ma swój czas...
Dawna przyjaciółka ma teraz własne problemy. Dojeżdża do innego gimnazjum, wstaje bardzo wcześnie rano, wraca wieczorem. Nie ma dla mnie czasu, a nasze relacje są już inne. Chciałam się spotkać, ale ona wciąż mówi,
że nie ma czasu. W innej szkole znalazła sobie też swoich przyjaciół, to już nie ta sama osoba. Ja też bardzo się od tamtego czasu zmieniłam. Czy czas naszej przyjaźni jest już skończony?
Gimnazjalistka
Jak pogodzić przyjaciół?
Stanowimy grupę kilku przyjaciół. Kolega zauroczył się w jednej z koleżanek i poprosił o chodzenie. Zgodziła się, ale na drugi dzień powiedziała, że się wycofuje, że jest za młoda, bo dopiero w V klasie i nie chce. On się obraził, nazwał kłamczuchą, namawia mnie, bym zerwała z nią kontakt. To samo ona- jest na niego zła, radzi, bym się od niego odsunęła. A ja lubię oboje i chcę im pomóc.
Szóstoklasistka
Wyrzucić złe emocje
. Pani zerkała na starszą córkę pogrążoną w ponurym nastroju. Żal mi się jej zrobiło i oto nadarzyła się okazja, by jej pokazać, jak mądry pies radzi sobie ze złymi emocjami. Zza muru wyłonił się szary husky trzymany na smyczy przez nastolatkę. Szarpnąłem gwałtownie, Zosia mnie nie utrzymała, a ja rzuciłem się na psa. Jednocześnie tonem warczenia przekazałem mu informację, że nic do niego nie mam, po prostu muszę odreagować zły nastrój.
Mam problem
Moje dwie przyjaciółki ostatnio zaczęły mi bardzo dokuczać. Kiedyś na przerwach zabierały mi różne rzeczy i gdzieś chowały, i miały dobrą zabawę. Już z tym skończyły, ale już nie potrafię im zaufać. Wciąż boję się zostawić przy nich plecak czy książkę. Chcę skończyć tę „przyjaźń”, ale nie potrafię, bo one obiecują, że naprawdę się zmienią, a ja nie umiem odmówić. Bardzo proszę o radę. Jak sobie z tym poradzić? Nadia
Relacje między przyjaciółkami
Moja przyjaciółka odsuwa się ode mnie. O byle co się obraża, tak kombinuje, bym się ciągle czuła winna. Np. prosi, bym poszła z nią do sklepu. Jeśli naprawdę nie mogę, ma powód, by się długo gniewać. Przerwy coraz częściej spędza z inną dziewczyną, a gdy ja podchodzę, one szybko gdzieś idą. Zapytana wprost dlaczego tak robi, powiedziała, że to moje wymysły. Czy jej zachowanie jest normalne?
12-latka
Nie wiem, czego chcę
W pierwszej klasie totalnie się nienawidziliśmy. Kłótnie były na porządku dziennym. Później nawet się polubiliśmy. W tym roku cały czas zwraca się do mnie jakimiś słodkimi zwrotami, jest nadzwyczaj miły. Wreszcie powiedział, że mu się podobam. Tylko, że nie wiem, co czuję. Czuję się potwornie, nie chcę go skrzywdzić ani robić nadziei. On chce się spotkać poza szkołą, jak mu to wyjaśnić, że ja nie wiem, czego chcę.
Gimnazjalistka, klasa III
Poszerzać krąg
Jesteśmy nierozłączne szczególnie w ciągu roku szkolnego. Ona oprócz mnie ma jeszcze jedną przyjaciółkę z innej miejscowości. Ja mam tylko ją. Zaczynają się wakacje i one będą się coraz częściej spotykały beze mnie tak jak rok temu. Jeździły po galeriach, do kina albo spały u siebie i boję się że moja przyjaciółka mnie zostawi i przez całe wakacje będę sama, a bardzo mi na niej zależy.
15- latka
Dokuczanie zdolnej i wierzącej
Koleżanki okropnie mi dokuczają, śmieją się, że się niemodnie ubieram, że tylko się uczę, że siedzę w kościele. A ja wcale się tak dużo nie uczę. Nauka mi łatwo przychodzi. Jestem bardzo głęboko wierząca. Oczywiście potrzebują moich zeszytów, a gdy nie chce dać, wtedy sypią się złośliwe komentarze. Czuję, że jestem inna, ale czy to źle? Z drugiej strony mam dosyć samotności, kpin, złośliwych spojrzeń i komentarzy.
Gimnazjalistka
Na wojennej ścieżce
Gdy byłam na urodzinach przyjaciółki wszyscy oprócz mnie patrzyli na
idiotyczny według mnie program. Powiedziałam co o tym programie myślę i jedna z koleżanek powiedziała że to ja jestem idiotyczna. Zdenerwowałam się i powiedziałam, że jak ona śpiewa wychodzi to na jedną, wielką katastrofą. Wtedy ona zaczęła mnie mieszać z błotem i karykaturować moje śpiewanie. Od tego dnia po raz kolejny jesteśmy znowu na wojennej ścieżce. Co z tym zrobić?
Nastolatka
Bez zobowiązań
Pod koniec wakacji napisał do mnie chłopak, świetnie nam się pisało. Postanowiliśmy się spotkać. Było miło. Od początku dawał mi do zrozumienia, że nie szuka dziewczyny, że traktuje mnie jak przyjaciółkę, ale ja z czasem nastawiałam się na coś więcej. Na początku również powtarzałam sobie, że to tylko luźna znajomość, ale jego czułość, całe zachowanie sprawiło, że inaczej o nim myślałam i byłam pewna, że on czuje to samo. Wreszcie miałam chłopaka, do którego mogłam się przytulić, wyjść z nim. Przymykałam oko na swoje zasady, byle go utrzymać. Nagle zaczęły się jego uniki, więc wylałam swoje żale. Przeprosił i powtórzył, że nie chce dziewczyny, że zgadza się na przyjaźń i już nie będzie czułości. Ale ja tak wcale nie chcę. Nie chcę go też zranić rozstaniem, ale też sama nie chcę się męczyć z ciągłym napływem myśli.
17-latka
