wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 326 | WYNIKÓW
W grupie lepiej
Kinga właśnie skończyła projekt i nawlekała igłę, gdy głośnym ujadaniem ogłosiłam wejście sporej grupy ministrantów do ogrodu. Zaraz wyszedł do nich ksiądz Wojtek. Rozsiedli się na ławkach przy grocie i z zapałem o czymś rozmawiali. Docierały do mnie pojedyncze słowa, a wszystkie chyba związane były z piłką nożną. Trudno przekazać tę informację dziewczynom. Zresztą, chłopcy właśnie wchodzili do domu parafialnego. Jadzia skończyła swoje dzieło, więc otrzepała się z nici i podeszła do płotu. Pomachała do Pawła, który wychylał się przez okno jednej z salek. „Przygotujemy transmisję meczów. W grupie zawsze lepiej się przeżywa"
Nowe problemy
Nigdy nie myślałam, że zacznę mieć takie problemy. Do tego roku swobodnie rozmawiałam z kolegami, nie było żadnych dziwnych sytuacji. Teraz kolega z klasy kręci się koło mnie, dosiada się, gdy tylko jestem sama w ławce, próbuje się umawiać. Tymczasem on jest dla mnie tylko kolegą, bo marzę o innym, też z naszej szkoły. Poznaliśmy się, zaprosił do znajomych, dobrze się nam pisze. Niestety, w szkole raczej nie rozmawia ze mną. Gdy próbowałam na przerwie podejść, pogadać, był zdenerwowany, onieśmielony, więc dałam sobie z tym spokój. Czy to musi być takie skomplikowane?
Licealistka
Wysłuchana prośba
Pod koniec tego roku szkolnego na religii szliśmy całą klasą pod kościół, gdzie jest pomnik Maryi. Zmówiliśmy Apel Jasnogórski i pani katechetka powiedziała nam, byśmy się pomodlili po cichu w swojej intencji. Modliłam się o pomoc w tej niezbyt miłej dla mnie klasie. Na następnej religii chłopak z sąsiedniej ławki przyznał, że mnie lubi. I wtedy zaczęłam coś do niego czuć. On chyba do mnie też, bo powiedział, że jesteśmy przyjaciółmi. Nie mam żadnych wątpliwości, że to jest wysłuchanie mojej prośby. Mam jednak pytanie co dalej?
10,5-latka
Gdy przyjaźń się rozpada
Mam przyjaciółkę, z którą dość dobrze dogadywałam sie od drugiej klasy.
Jednak ostatnio coś sie zepsuło. Siedzimy razem w ławce, ale niewiele ze sobą gadamy. Ona często zagaduje mnie na lekcji, kiedy próbuję się skupić. Daje mi dziwne znaki i pisze karteczki, z których nic nie rozumiem. Nie czuję, żeby między nami dalej była przyjaźń. Mimo to trzymam się blisko niej, bo nie mam nikogo innego, z kim mogłabym porozmawiać. Nasza przyjaźń się rozpada. Nie lubię jej tak bardzo jak kiedyś. Wolę inne koleżanki. Męczą mnie wyrzuty sumienia. Nie wiem co robić.
Nastolatka
Nie pozwalaj!
Mam koleżankę, która niby się ze mną przyjaźni, ale kiedy chcę się ją o coś zapytać odchodzi, nie odbiera telefonów. Jak się pomylę, to na mnie krzyczy. Jednak kiedy to jej się coś pomyli, mówi, że to moja wina, bo z nią siedzę w ławce. Według niej nie mogę rozmawiać z innymi koleżankami, tylko z nią. Jak jesteśmy same, nie daje mi dokończyć zdania, kiedy chcę się już z nią nie przyjaźnić. Koleżankom ta dziewczyna również się nie podoba. Co mam zrobić?
12 latka
