wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1206 | WYNIKÓW
Nikt się nie odwrócił
Zmieniłam gimnazjum i nie poradziłam sobie z wyższym poziomem nauczania w obecnej szkole. W związku z tym całkiem przestałam się uczyć, a do tego wagarować. Przestałam też mówić moim rodzicom o problemach. Brakuje mi z ich strony zrozumienia i bliskości, a także zaufania (akurat temu się nie dziwię). Starsze rodzeństwo ma swoje problemy i swoje życie. Wcześniej miałam u nauczycieli opinię grzecznej, wiecznie uśmiechniętej uczennicy z wieloma talentami i pasjami, lecz teraz zostałam uznana za dziewczynę, która się obija, nic nie robi i ucieka z lekcji. Okazało się, że na chwilę obecną będę mieć poprawkę z polskiego. Na szczęście po rozmowie z tatą pani powiedziała, że da mi ostatnią szansę. Załamałam się. Przestałam mieć na cokolwiek ochotę. Nagle też okazało się, że liceum muzyczne, do którego chciałam zdawać, nie ma w tym roku naboru. Moje marzenia właśnie legły w gruzach, a to co kocham i co chciałabym robić jest teraz nie do osiągnięcia. Wciąż zadaję sobie te same pytania: Dlaczego Bóg dając mi taki talent nie chce bym go rozwijała? Dlaczego wszyscy nagle się ode mnie odwrócili? Nawet Bóg. Jestem bardzo nieszczęśliwa. Nic mi się nie udaje
15-latka
Nazbierało się
Tyle mi się nazbierało. W klasie często nazywają mnie kujonem, bo bardzo dobrze się uczę. To nie jest miłe. Ale gorsze jest to, że niedawno kolega poprosił mnie o chodzenie. Nic do niego nie czuję, uważam, że chodzenie w naszym wieku jest śmieszne. No i to właśnie mu grzecznie wyjaśniłam. Obraził się, odwraca głowę na mój widok, chyba cieszy go, gdy mnie przezywają kujonka. Czym ma go przeprosić? Chociaż nie wiem za co, bo mówiłam grzecznie.
Piątoklasistka
Polonez ich przerósł
Zbliża się bal na zakończenie gimnazjum. Zatańczymy poloneza. Tak chciałam, by jeden z kolegów, który przecież na mnie zerka, zaprosił mnie podczas pierwszej próby. Niestety, on i dwóch kolegów powiedziało, że nie będą na balu. Chyba ten taniec ich przerasta. Tak mi przykro, bo wierzyłam, że właśnie w ten wieczór coś się między nami zacznie. Trudno przełknąć porażkę i mieć świadomość, że to koniec, bo przecież pójdziemy do różnych szkół.
Gimnazjalistka
Kto weźmie kołatkę?
Od dłuższego czasu są u nas próby do pewnego występu. Ja śpiewam w chórku. Jedna z koleżanek dostała kołatkę. Jednak ona nie przyszła na kilka prób, chociaż była w szkole. Nauczycielka wręczyła mi kołatkę i powiedziała, że ja będą grała. Sprawia mi to wielką frajdę. Wczoraj ta koleżanka przyszła do mojej klasy i powiedziała, że ja nie gram, że ona będzie grała. Jest mi głupio i przykro. Nie wiem, jak się zachować. Oddać tę kołatkę? Przeprosić? Z wrażenia nic jej nie powiedziałam.
5-klasistka
Brak tytułu
Od lat przyjaźnię się z bardzo wartościową i wrażliwą dziewczyną, która się, niestety, coraz częściej obraża. Czasami już nie wiem o co. Coś do niej mówię, a ona milczy z zaciętą miną. Już mamy załatwiony wspólny wyjazd na wakacje. Ona często coś w związku tym planuje. A ja mam coraz więcej obaw, bo ilość dni obrażonych jest spora. Nie wiem, jak z nią rozmawiać.
13-latka
Trudna sytuacja
Mam dwie bardzo dobre koleżanki, które za sobą nie przepadają, ale zawsze się tolerowały. Niedawno jedna się obraziła, bo pojadę na tydzień wakacji z drugą. Ta druga trochę złośliwie powiedziała, że wybrałam ją, a to przecież były decyzje naszych rodziców. Pewnie, że się cieszę, ale ja naprawdę lubię obie dziewczyny i nie chcę żadnych ograniczeń kontaktów. Niestety, zrobiło się teraz w naszej trójce nieciekawie, bo ta pozornie odrzucona ma poczucie krzywdy, a cały żal skierowała na drugą koleżankę.
13-latka
Na złej drodze
Przyjaźniliśmy się jeszcze w przedszkolu. Potem wiadomo, nie trzymaliśmy się zbyt blisko, bo dziewczyny osobno, chłopcy osobno. Ale zawsze rozmawialiśmy, wiele nas łączyło. Od kilku miesięcy źle się dzieje. On spędza czas z najgorszym chłopakiem w klasie. Jest w niego zapatrzony, naśladuje go, więc zachowuje się okropnie. Gdy próbowałam z nim rozmawiać, to się śmieje, mówi, że piwo mu smakuje, że zaczął właśnie palić, że mam go zostawić w spokoju. Jestem przerażona. Nie wiem, jak mu tłumaczyć, że dokonuje złych wyborów. Nie chce mnie słuchać. To przecież mądry chłopak.
14-latka
