wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 758 | WYNIKÓW
By tęsknota nie przeszła w histerię
Właśnie skończyłam gimnazjum w prywatnej katolickiej szkole. Chodziłam tam 9 lat, a teraz do liceum rodzice kazali mi iść do szkoły publicznej. Jestem osobą bardzo wrażliwą i przywiązującą się do ludzi i miejsc, toteż na zakończeniu roku polało się dużo łez. Boję się, że sobie nie poradzę, że nie będę tam miała nikogo, komu będę mogła zaufać. Chyba nie nadaję się do innej szkoły, przynależę do tego miej-sca. Dodatkowo musiałam się pożegnać również z przyjaciółką. Pierwszy raz czuję w sobie taką kumula-cje wszystkich negatywnych emocji. Jeździłam nawet na rolkach, bo myślałam że jak się zmęczę, to nie będę miała czasu i siły, żeby to wszystko roztrząsać, ale niestety nie pomogło.
Licealistka
Podejście do problemów
Szyjąc, zawzięcie słuchały Justyny narzekającej jak zwykle na swoje życie jedynaczki. Nagle Paulina przerwała jej zniecierpliwiona. Zdecydowanym głosem zapowiedziała, że ma specjalnie dla koleżanki pewną mądrość, którą wczoraj po raz drugi już usłyszała, sama wciela w życie i innym poleca. Nastawiłam uszy, inne dziewczyny też spojrzały zaciekawione na koleżankę.
Czerwony pasek
Nęka mnie od pewnego czasu myśl o tym, że nie będę miał czerwonego paska na koniec roku szkolnego. Nie że jestem chciwy, ale pasek miałem zawsze. W tej chwili moja średnia wynosi 4, 46 a jak wiadomo pasek jest od 4,75. Zachowanie mam wzorowe. Czasami mi się już nie chce starać. Wiadomo, ładna pogoda. Czy warto walczyć do końca? Na razie mam 4 przedmioty do poprawki na 5. Myślę, że pani wesprze mnie na duchu i sprawi że uda mi się osiągnąć mój cel.
14 latek
Zasady mojego taty
Mój ojciec jest bardzo zasadniczy. Za najmniejsze uchybienie są kary, wymagania wobec dzieci są bardzo duże. Ostatnio zaczęłam się przeciwko temu buntować, więc kara goniła karę. Tata zabierał mi np. telefon. A przecież jest on niezbędny do funkcjonowania w szkole. Wczoraj zmieniłam taktykę, przeprosiłam, wyjaśniłam, obiecałam poprawę i odzyskałam komórkę.
Licealistka
Gdy jest już mało czasu
Stan zdrowia jednej prababci jest bardzo ciężki, straciła pamięć, kontakt z nami. Boję się, że nie pożyje długo. Mam ogromne wyrzuty sumienia za gesty, które mogłam zrobić, a których unikałam. Żałuję wielu rzeczy, ale pamiętam także o pozytywach. Chciałabym spytać, w jaki sposób mogę pielęgnować relacje z moimi prababciami, bo mam aż dwie, a z jedną mieszkam. Gryzło mnie to od dawna, lecz chyba muszę uczyć się ma błędach. Jak wykorzystać czas, nim będzie za późno?
Nastolatka
