wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 600 | WYNIKÓW
Nowa aktywność
Usiadłam przy bramie, nawet mnie nie zapięły. Obserwowałam nasze marianki, jak szybko pracują, podlewają, ale też uważnie czytają napisy na nagrobkach. Stanęły przy opuszczonym grobie i nagle wszystkie uznały, że oto biorą go pod opiekę. A przecież nie ma bardziej energicznych dziewczyn niż one. Oto już wszystkie chwasty wyrwane, już Kamila pożycza grabki od starszej pani, już Jadzia biegnie po sadzonki do stoiska przy bramie. Zdrzemnęłam się, a gdy otworzyłam oczy, ujrzałam szalone marianki kilka rzędów dalej przy kolejnym grobie.
Nowy obowiązek
Pani wysłała nas na cmentarz, aby podlać świeżo posadzone aksamitki i begonie. Nie mam nic przeciwko, bo do naszego cmentarza można dojść polami, a wracać okrężną drogą, więc wspaniały spacer jest pewny. Niestety, jakoś długo dziewczyny podlewały kwiatki. Potem okazało się, że zatrzymała je znana z kościoła Pani Agnieszka i wskazała na grób pierwszego powojennego dyrektora szkoły.
Nowe zadanie
Teraz Paulina finiszuje z ocenami, ostatnie powtórzenia, ale to też jeszcze potrwa, chociaż ona by bardzo chciała kilka tygodni jakby pustych, już bez oceniania. Nic z tego, nauka trwa. Siedziały więc dzisiaj przyjaciółki w altanie i aż do nabożeństwa majowego powtarzały jakieś dziwne informacje, z których nie rozumiałam absolutnie nic. A spacer? Bez szans.
Lepiej być wciąż zajętym
Mam wrażenie, że w szkole u Pauliny przestali cokolwiek zadawać, podobnie u Michasi, bo dziewczyny do wieczora były zajęte w ogrodzie, podobnie jak i dorośli. Ogród pięknieje, wszędzie coś kiełkuje starannie okopywane. Ścieżki wygrabione, wyczyszczone, tu i ówdzie ustawiono donice z kwitnącymi już bratkami, stokrotkami, szafirkami. Nawet Kuba i Ala zrobili przerwę od nauki i odreagowali maturalne stresy, kopiąc, grabiąc, podlewając, siejąc i coś tam jeszcze.
Wielkie dni
. Wiem, że gdy dzisiaj pójdą pod wieczór do kościoła, to do poniedziałku spędzą tam sporo czasu. Bo nie tylko msze i liturgia poszczególnych wielkich dni, ale też czuwania w ciemnicy i przy Bożym Grobie. Wiem, rozumiem, nie zamęczam więc nikogo moimi zachciankami. Zresztą, wstydziłabym się w tak ważnym czasie skupiać się na sobie. Dzisiaj nasz dziadek będzie siedział przy ołtarzu, a sam ksiądz proboszcz umyje mu nogi. Szkoda, że tego nie zobaczę.
Najpopularniejsze
- Jak równo silnik gra, jak śmiało śmigło tnie
- Jak ma wyglądać nasza relacja z Bogiem?
- Zgrana Stara Wieś
- Roraty z "Małym Gościem"
- Słowa i rysunki
- Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
- Jak trzymane w ręku mydło
- Dzień Nauczyciela
- W zoo urodziły się 4 tygrysy sumatrzańskie
- Milion dzieci modliło się na różańcu
