Nowy obowiązek

Piątek, 18 maja, 2018r.

Hau, Przyjaciele!

Matura zakończona. Zwycięstwo Kuby i Ali pewne. Oczywiście, czekamy na wyniki z egzaminów pisemnych, ale oboje są przekonani, że poszło dobrze. Ze świętowaniem i wieloma innymi sprawami musimy czekać na oficjalne wyniki. Teraz Paulina finiszuje z ocenami, ostatnie powtórzenia, ale to też jeszcze potrwa, chociaż ona by bardzo chciała kilku tygodni jakby pustych, już bez oceniania. Nic z tego, nauka trwa. Siedziały więc dzisiaj przyjaciółki w altanie i aż do nabożeństwa majowego powtarzały jakieś dziwne informacje, z których nie rozumiałam absolutnie nic. A spacer? Bez szans. Na szczęście po majowym zostałam zaproszona na przechadzkę. Pani wysłała nas na cmentarz, aby podlać świeżo posadzone aksamitki i begonie. Nie mam nic przeciwko, bo do naszego cmentarza można dojść polami, a wracać okrężną drogą, więc wspaniały spacer jest pewny. Niestety, jakoś długo dziewczyny podlewały kwiatki. Potem okazało się, że zatrzymała je znana z kościoła Pani Agnieszka i wskazała na grób pierwszego powojennego dyrektora szkoły. Jeszcze trwała wojna, a dyrektor zbierał dzieci autochtonów i przyjezdnych, dbał o nie, a raz zapobiegł wywózce mieszkańców jednej z ulic. Niestety, po latach rodzina opuściła miasto, już po jego śmierci, a dawni uczniowie, coraz starsi, nie mają już siły dbać o grób. No to już wiadomo, że marianki tego grobu nie zostawią, już jutro po zebraniu tu przyjdziemy. Mogę warować przy ogrodzeniu nawet bardzo długo. Zresztą, grób jest blisko bramy wejściowej, będę mogła wszystko obserwować. Cześć. Astra