wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2161 | WYNIKÓW
Czas pokaże
Moim zdaniem związki nastolatków, którzy chodzą ze sobą tydzień czy miesiąc nie mają sensu. A poza tym po zerwaniu obie ze stron czują się źle. Najbardziej boję się, żeby ON się nie domyślił. Klasa już teraz gada. Mam wrażenie, że kiedy tylko z NIM rozmawiam, to inne dziewczyny (te ładniejsze i bardziej lubiane) szepczą i się śmieją. Wiem też niestety kto MU się podoba... Czasami zapominam o wszystkim i jestem niesamowicie szczęśliwa. A kiedy sobie przypomnę o tym jak się sprawy mają, to jakbym spadała do jakiegoś
okropnego dołka. Ja naprawdę nie chcę GO stracić. Łączy nas przyjaźń, ale marzę o czymś więcej.
Gimnazjalistka
Warto przebaczyć
Minęło już tyle czasu, a ja ciągle wspominam pewną wyjątkowo wredną dziewczynę, która zepsuła mi pobyt na zimowisku. Przyczepiła się do mnie, krytykowała, skarżyła, oskarżała, obgadywała, doprowadzała do łez, a jednocześnie była tak fałszywa, że opiekunowie jej wierzyli. Liczę, że nigdy jej już nie spotkam, ale tkwi w mojej głowie i aż się boję letniego wyjazdu.
Skrzywdzona
Tylko mój scenariusz
Każdy jego uśmiech, każde spojrzenie to już dla mnie milion myśli, z którymi nie jestem w stanie sobie poradzić. Planuję szczegółowo swoją przyszłość ( wiadomo z kim ), a nie umiem odnaleźć się w teraźniejszości. Czuję się jak potrawa bez przypraw - nijaka, bezwartościowa. Na nim już mi praktycznie nie zależy. Nie zależy mi na niczym... płaczę w poduszkę, bo mam wrażenie , że Pan Bóg nie chce ze mną rozmawiać, i , jak na razie, to jest moje największe zmartwienie
Nastolatka
Jasne przedstawienie sprawy
Pisałam o moich problemach ze zdrowiem, że mam przez to problemy z nadwagą i przez to wyśmiewają mnie w szkole. Pani mi poradziła, abym z kimś w szkole o tym porozmawiała, że może wystarczy uświadomić klasę, że jestem chora i że to przez to. Radziła mi też Pani, abym szukała środowisk w kościele. Miała Pani rację. Faktycznie wystarczyło porozmawiać z klasą na godz. wych. i wszystko się zmieniło. Pomagam teraz w wolontariacie: spacerujemy, rozmawiamy, spodobała mi się praca ze starszymi ludźmi. Oni tak wiele przeszli. Jest pewna kobieta, która przeżyła druga wojnę światowa. Teraz opowiada mi o wszystkim. Czasem zaskakuje mnie siłą człowieka po takich przeżyciach. Ale ciągle cieszy się życiem i dziękuje Bogu za każdy dzień. Ja też bardzo dziękuje za pomoc.
Licealistka.
Wzajemne oskarżenia
Tata o wszystko się mnie czepia. Co nie zrobię, to źle. Młodsza siostra zrobi coś, ale zgoni na mnie i mi się obrywa. To nie fair. Tata mówi, że nie szanuję i nie kocham rodziców. Zawsze wie wszystko lepiej i od razu wydaje wyrok. Chwali mnie, jeśli ktoś w szkole mnie pochwali i sie mną szczyci na pokaz. A w domu jest całkowicie inaczej. Mam tego dość.
Gimnazjalistka
Samotna i wyśmiana
Lubię biegać i ćwiczyć na wf, ale jak jest gra zespołowa, to się strasznie boję. Kiedy gramy na siatkówce, to jak nie przebiję piłki to koleżanki, zaraz mnie wyśmiewają i krzyczą na mnie używając nieraz wulgaryzmów. Kiedy jakaś popularna osoba w klasie przebije to tylko mówią, że nic się nie stało. Mnie nigdy nie pocieszają. Czasami chce mi się płakać na wf. Dziewczyny tak naprawdę mnie nie lubią. Udają, że lubią kiedy chcą ode mnie odpisać zadanie domowe, którego nie chce im się zrobić. Na przerwach jak próbuję do nich zagadać, to one mnie ignorują. Zawsze siedzę na przerwach sama i cicho.
Uczennica klasy IV
Niepotrzebne zamartwianie się
Mam świetnego chłopaka. Bywa on jednak zmęczony moimi problemami. Teraz np. zbliżają się 3 tygodnie naszego rozstania, bo jedziemy w różne miejsca. Ja się zamartwiam, już tęsknię, gadam o tym w kółko, a on podchodzi do tego naturalnie, jakby nie rozumiał, o co mi chodzi. Jak nad tym zapanować?
Licealistka
Jak go nawrócić?
Od września chodzę do klasy z pewnym chłopakiem. Od razu bardzo się polubiliśmy. W szkole nie możemy się nagadać, więc kiedy tylko wracamy do domu, łapiemy za telefony i piszemy ze sobą. Raz mnie przytulił. Bardzo często pisze mi, że bardzo mnie lubi, często wysyłamy sobie serduszka. Jestem wierząca, chodzę do kościoła. On o tym wie. Nie przeszkadza mu to. Sam do końca nie wie, czy wierzy. Chcę go nawrócić. Jeżeli będzie chciał ze mną chodzić - boję się, że jakąkolwiek decyzję bym nie podjęła - każda będzie zła. Jestem w kropce. Proszę o pomoc.
Siódmoklasistka
Siódmoklasistka
Najnowsze w serwisie
- Mieć kogoś w nienawiści
- Ministranci ze Starej Wsi
- Bóg zaprasza na ucztę
- A co ja z tego będę miał?
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- Każdy może być święty
- Roraty z "Małym Gościem"
- Świecący spray dla pieszych
- Archeolodzy znaleźli ponad 6 tys. budowli cywilizacji Majów
- Jezus nie boi się trudności
